Seght my eens o Philagie, eer de Sanck-goddinne voort-gaet, sou de H. Elisabetha sittende tuschen die suchtighe, claeghende ende weenende siecken, niet moghen met meerdere redenen segghen dat Caesar Augustus seyde sittende tuschen Virgilius, die van nature weghen sucht-achtich was, en tuschen Horatius die leepe ende loopende ooghen hadde, ghevraeght zijnde wat hy dede? gaf voor ant-woordt: Inter suspiria, & inter lacrymas sedeo, ut immortalis fiam. Ick sit tuschen de suchten en traenen, om on-sterfelijck te worden: Willende segghen, dat die twee Princen der Poëten met hunne dichten sijnen naem souden ver-eeuwigen en als
[p. 155]
on-sterfelijck maecken. Elisabetha sal dat eerder ver-krijgen door die be-etterde doecken, als Augustus door die geletterde Boecken.