Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten
(2014)–Sybren Polet–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 121]
| |
Van exosfeer naar eosfeer aant.En ja, overal rondom je
de duizelingwekkende ruimte
van nillioenen tijdloze eonen.
Daarin verzinken,
steeds dieper verzinken als in een soort koele mystiek.
*
Wolken van 1-zame gravitons,
overgaand in ál dichtere zwermen
van zich verdichtende tonaliteiten.
En overal weer het ontstaan van die kleine oerknalletjes,
ook in je - van micro tot mini -,
onaflatend:
tot ook jij weer bent aangeland
in een zich inlijvend lichaam,
geruis van ruimtemuziek nog in je oren.
*
Versnelde overgang van exosfeer naar eosfeer.
Op naar een nieuw homo- of homoïdoceen?
De mens als verticale horizon, rechtstandige einder?
Atopia.
* *
| |
[pagina 122]
| |
Alle sneeuw van weleer vandaag gesmolten.
Een melkwegzon
bijna bezwijkend onder zijn pretentie.
Rondslingerende dagresten,
hier & daar een los rondzwervend zenuwcentrum.
Notopia
* *
Blijft het verlangen jezelf opnieuw te abstraheren
en weer doorschijnend te worden,
om
- transparant als zwevende tonaliteit -
op te gaan in breinruimtemuziek.
|
|