Donorwoorden

[p. 79]

Wederkerig

We keken naar de wereld

en de wereld keek naar ons.

Woorden als spiegelneuronen.

Het verlies van huid is als het verlies
van een nog groter verlies.

Zeehuid.

Er zingt iets in de eeuwige waterbossen.

Een tegenstem zet aarzelend in.
Louter slotakkoorden, verzadigde intervallen.

Kijk door me heen als je me spreekt.
Ik een heimelijk interval
in een wereld vol verborgen akkoorden.

Spreken om jezelf te vergeten.