En dan
En dan is er ineens weer die leegte, een immense witheid die weer de leegte en de witheid van een hele voortijd lijken, samengebald in een uur, een minuut, zo intens zijn ze - het is als het overweldigende explosieve wit van een enorme knal die tegelijk het karakter heeft van een implosie, een die alles tegelijk omhult en aanzuigt, alle beelden, alle vormen, alle herinneringen en één moment is het of het verleden stilstaat, als dat vliegtuig in de lucht van toen en de zon in de bijbel van toen en het is of ik niets meegemaakt heb in mijn leven, absoluut niets - en ook dit duurt, één eindeloos moment lang - en ik geef me eraan over als tevoren aan het grondeloze zwart van de slaap, volstrekt beeldloos wit als in een volmaakte meditatie en ik hijg bijna van geluk en ontspannenheid, tot mij het eerste woord weer invalt, letterlijk mijn bewustzijn binnenvalt, als een steen of een stenen vogel, meteen erop gevolgd door een hele zwerm andere, een meteorietenregen, zodat het is of ik de eerste al weer ben vergeten als de volgende zich kenbaar maken of het moet zijn dat alle vorige in de volgende opgenomen worden, waardoor het lijkt of ik mij tegelijk alles en niets bewust ben -
Auteursrechtelijk beschermd