Toen hij haar op een halve meter genaderd was sloot ze haar ogen, om ze pas weer te openen toen hij zijn vingertoppen tegen de vingertoppen van haar uitgestoken en omhooggestoken handen legde; haar onderarmen rustten op haar romp en ze hield ze daar.
In deze houding bleven ze minutenlang staan, tot ze haar bovenarmen neerliet en haar schouders liet zakken, ontspannen tot in haar tenen.
Hij deed twee kleine passen. Ze streek met haar linkerhand over zijn haar en hij legde zijn hand in haar hals.
- Je hebt een baard, zei ze.
- Je oogharen zijn lang, je ogen irisblauw.
- Je lippen zijn een beetje gesprongen.
- Van langdurige droogte en tellurische ouderdom.
- Je wenkbrauwen zijn borstelig als distels.
- Je oogleden zijn als die van een mammapop.
- Mmmá... mmaa...
- Op de schelpen is een ragfijn etherisch oog geschilderd.
- Ze kijken als ik mijn ogen gesloten houd?
- Ze bewegen zelfs mee als ik mij beweeg.
- Holografische ogen?
- Je zegt het.
- Stop, zei ze, zeg niet wat ik denk.
Ze maakte een schijnboksbeweging en hij kromp ineen.
- Dit heb je nog van me tegoed, zei ze.
- En dit is om het evenwicht te herstellen, zei hij en gaf haar een kaakslag zonder haar te raken. Haar fotonenogen knipperden.
- Dit is...
Ze schuifelden langzaam uiteen, terug naar hun persoonlijke veiligheidsgrenzen en keken naar elkaar, afwachtend.
Auteursrechtelijk beschermd