Virtualia. Teletonen. Even- en nevenbeelden

[p. 79]

IX

[p. 80]

Metaforiadeaant.

1

De mens als generatieve metafoor.

Nood hebben aan neologisma's

en jaja, een experimenteel taallichaam

met louter nieuwe leden en zonder enige

synthetische oxelgeur.

*

Een nieuwe meritocratie van verbeeldingsrijken,
zij die niemand uitbeelden,

alleen inbeelden?

Nieuw denksel & droomsel als voorwendsel

voor het breken van elkanders code?

*

Blijft het verlangen naar realisme,

ook van het gemiste.

Nog even en je mist niemand meer

of mist jezelf niet meer.

*

De mens als (zelf)genererende metafoor.

[p. 81]

2

Alle taalmaterie op punt van vertrek,

zoekend naar nieuwe morfemen.

Poriën in de tijd als huidporiën.

Luchtschap

als lichtschap.

Nageslacht zonder voorgeslacht.

En ondanks alle posthistorische boemerangpijn
voel je je dronken worden van lichaamstaalwijn.