Gedichten. Deel 1

[p. 363]

Tweede Antwoort.

't Aeloude Sardis, dat weleer zyn hooge muuren
Van Hermus en Paktool vergulden zagh en schuuren,
Wert endlyk overstreên, gemartelt, omgeramt,
Van torenkroon ontbloot, tot gruis en stof gestampt;
Toen 't barnende onweêr, dat uit Persie op quam dagen,
Met dolle donders en verwoede blixemslagen,
(Een bystre krygsbui) zelf het Lydiaensche hof,
Dat hier zoo heerlyk rees, afgryslyk neep en trof;
Terwyl vorst Krezus, wien 't ontzach der tulbantkroone
Alrede ontvallen was, met zynen stommen zoone,
(Rampzaligh wicht, eilaes!) in eenen schuilhoek zat,
En 't jongste snikken zagh van zyn geplette stadt,
En hoe de Persen hem den schepterstaf ontwringen.
Zoo rolt de heerschappy beneên de maenekringen
Gestadigh op het radt van 't weiflende avontuur.
Wat Staet staet vast genoeg in 't oorlogsblixemvuur?
Maer gy, o koningkryk en zalige landouwen
Van Lydië, wat moet ge al jammeren aenschouwen!
Goutryke stroomen, och! hoe deerlyk wort uw nat
Geverft van 't zacht robyn, dat uit de strotten spat

[p. 364]

 

Van hun die vry en vrank uw levend marmer dronken,

 

Eer hier, ter quader uur, vorst Cyrus sabels blonken!

 

Wat draegt uw vette zoom, daer berg- en akkeroegst

 

Door 't vyandlyke heir getrapt legt en verwoest,

 

Al bosschen op zyn' rug van roode legervanen!

 

Hoe draeft de ruitery der felle Persianen!

 

Schuil, Krezus. ziet gy niet hoe gins een moortgriffoen

 

Zyn hongrigh zwaert met bloet van 't hofgezin durft voên?

 

U zelf onwetend dreigt? maer, Zangnimf, zacht. o wonder!

 

Daer spreekt de stomme Prins, die dus lang 't leven zonder

 

Bespraektheit slyten most, en noit verstaenbaer sprak,

 

Tot hy met deze tael des krygsmans aenslagh brak:

 

Och! och! vermoort toch niet myn' koningklyken vader.

 

Een tedre vaderliefde ontbont hem zeen en ader,

 

Die in volwasse jeugt het logge spraeklidt dwong.

 

Maer schoon de vorst hierdoor de dolkpunt al ontsprong,

 

Hy wert nochtans geboeit, wat wreetheit! welke rampen!

 

Om op een houtmyt met een brandend vier te kampen.

 

O droevigh noodlot voor een hooggebore ziel!

 

De zoon van Krezus sprak toen 's vaders staet verviel.