Gedichten. Deel 2(1728)–H.K. Poot– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 160] [p. 160] Geboortezang voor ***** Waermê zal ik uw wieg en bakermat vereeren, O nieuwe wereltling? De woelende Fortuin laet my haer gunst ontbeeren, En schuwt my daer ik zing. Ik zal u echter myn onnoozle miltheit toonen: Zie daer een' krans van blaên, Een' krans van letterloof, om 't kleene hooft te kroonen. Een kint is rasch voldaen. Veel andren hebben baet van 't blint geluk ontfangen; Natuur bestelde my Een weinigh wetenschap van Nederduitsche zangen En heusche dienstvaerdy. Nu ziet myn dichtheldin u 'tvrolyk licht beschouwen, En heet u wellekom. Laet u, o tedre knaep, myn zingen niet berouwen, Noch maek myn citer stom. Lucyn viel trou en zacht; men moet de blyschap wekken. O gulden morgenstont, O koesterende zon, schuift alle nevelvlekken Nu van ons hemelront. [pagina 161] [p. 161] Bestraelt met lieven glans de verschgebore leden, En ziet het weeke brein Hierna versiert met geest en eerelyke zeden; Geduurigh frisch en rein. O trits van Zustren, spin van d' allerbolste zyde Thans hagelwitte draên. En gy, Geleigeest, stier, opdat hy 't onheil myde, Deez' zoon op effe paên. Dat ook de Grenstermyn van 't welgelukkigh leven Hier verre zy gestelt: Ja dat de nimfen hier de spade bloemen geven Van 't omgelegen velt. Voorwaer, dees stille wieg stelt ons een beelt voor d'oogen Des ouden gouden tyts Waerin d' onnozelheit niet kende 't zwart vermogen Des wreveligen nyts; Waerin d' uitzinnigheit niet greep naer 't bloedigh wapen, Uit gout- of schepterlust, En 's werelts kintscheit niet dan lachen deed of slapen, In aengenaeme rust. O spruit van braef geslacht, hoe streeft gy in oprechtheit En onschult ons voorby! Tot d'inkomst van de deugt strekt gy een baen wiensslechtheit Haer welgevalligh zy. [pagina 162] [p. 162] Sta vast, gelyk een rots, in onweer van elende Of stilte van geluk. Hier zeilt het levensschip zyn snelle reis ten ende Door vrolykheit en druk. Het klaere licht der reên zy uwe reislantaren Op 's werelts donker padt. De wyze onnozelheit met vreê zy al uw jaren Uw lust en boezemschat. Onnozelheit en vreê zyn stoffen voor het zingen; Men kent hunn' naem naer 't schyn': Maer 'k achte dat ze meest in zwakke zuigelingen By ons te zoeken zyn. Gy hebt die zachte hant noit uitgestrekt ten quade, Die mont heeft noit miszeit; Dies vreest uw kleine ziel ook niet voor d' ongenade Der Aertsrechtvaerdigheit. Lach dan uw ouders toe, en eer hun zorg na dezen. Waertoe dit kintsch geween? Nu lach. wy zien in u hun beider bloet en wezen Gedommelt ondereen. Was op tot onze vreugt, en lees na veele jaren Nogh dit geboortedicht; Zoo houde uw braef gemoet en blanke deugt myn snaren, En 't edel Delf verplicht. Geboren den XI der Herfstmaent MDCCXXIII. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij