|
| |
| |
| |
Geboortekrans voor mejoffrou Margarita Oversloot,
Weduw van den heere David Kam, burgerhopman der stadt Delf.
Boog, o Wynmaent, frisch van leden,
Niet alleen op druivetreden,
Noch op snelle haezejagt,
Noch op luchten, koel en zacht,
Noch op zuivel, waert t' ontfangen,
Noch op vee, met vet behangen,
Noch op vruchten, uit het meer
Aengewaeit by helder weer,
Noch op vogels, neêrgetogen
Met een loot, of versch bedrogen
Door de list van strik of net,
Maer begeert ge op 't meest te roemen,
Roem op bloemen, hoog te noemen,
Stof op deugden, bly te moê.
'k Sta het u goetwilligh toe.
| |
| |
Dat 's ook recht; want uwe weeken
Kosten fiere Schoonheit queeken,
Wisten Deugden aen te voên,
D' eer van uw geëert saizoen.
Margarita, heusch van zinnen,
Schoon van buiten, rein van binnen,
Dat 's te zeggen blank van aert,
En aldus het pryzen waert,
Is op dezen dagh geboren,
Dien ik daerom niet verloren
Maer by goude cyfers tel.
Toen ge ons dezen schat quaemt deelen
Zong het wout met blyde keelen
Als in 't hartje van den Mei.
En met reden: want veel snoden,
In uw' tyt in 't licht ontboden,
Aerden naer uw Schorpioen,
Uitgeleert om quaet te doen;
Doch Margrieta, ryk van deugden,
Die de braven dra verheugden,
En 't verwondren wassen deên,
Overtuigt door zwier van zeên,
| |
| |
Hebt ge ons met een ziel gegeven
Daer geen laster op kan kleven,
Zond ge ons met een lichaem neêr,
Wys en schoon en frisch en teêr.
By de wieg der nieugeboren
Liet een papegaei zich hooren,
Kraemvrou! nimfje baerde gy.
Namaels wert zy voorts met reden
Door verliefden aengebeden
Met Godt weet hoe zoet een smart
Ik was toen nogh jong van jaren,
Maer vereen myn citersnaren
Van de waerheit teenemael.
Kam nochtans verkreeg den zegen,
Kam, op wiens getrouwen degen,
Delf, in vrees of tegentogt,
Zich gerust verlaten mogt.
Uit dat huwlyk sproten zoonen
Die 't met eer en luister kroonen,
En doen zien, met deugt bedeelt,
Dat geen arent duiven teelt.
| |
| |
Maer wat gelt hier al dit praten?
Wat kan al dit zingen baten?
Laet ons komen tot een' wensch,
Onverkort en zonder grens.
Margarita, kon ik 't geven,
Gy zoudt lang gelukkigh leven,
En wel menigmael nogh bly
'k Wensch u voorspoet zonder rampen,
Schoone dagen zonder dampen,
Stille nachten zonder leet,
Heil dat van geen hinder weet.
Staêg omringe u 's Hemels vrede.
Noit weêrstreef 't geluk uw bede.
Altyt duure uw zoete vreugt,
Voortgesproten uit uw deugt.
Gy zyt waerdigh 't geen wy wenschen
Zoo men op 't gedragh der menschen
Staet kan maken hier beneên.
't Godtsryk kroon' hierna uw gaven,
Dat begeert de rei der braven
Den 5 van Wynmaent 1724.
|
|
Auteursrechtvrij