Gedichten. Deel 2

[p. 183]

Geboortekrans voor mejoffer Anna van Ruiven;
Gevlochten ten dienst van den heere Gedeon Hendrik van Overschie.

Wy zien, o ANNA, weêr uw vrolyk jaergety

Een voorbô van de komst der groene lente strekken;

Dies wenscht de zachte galm der kuische poëzy

Uw fiere jeugt geluk, die zoo veel hoop kan wekken

En zorg in 't minnend hart dat outers voor uw deugt

En gulde zeden bouwt in 't bloeien van zyn jeugt.

De leeurik voegt zyn stem by dit geboorteliedt;

De zuidewint bedaert, en droogt de natte vlerken;

Ook byt de winterkou voortaen zoo vinnigh niet.

Alleen laet uw gemoet ons geen verandring merken.

Gy, billyk voor een eer der joffren aengezien,

Doet traeg den killen aert uit uwen boezem vliên.

[p. 184]

 

Hoe kan een schoone maegt, geschapen tot den echt,

 

Zich met de dootsche rust van 't eenzaem leven strelen?

 

De min, die 't wettigh paer door trou te zamen hecht,

 

Braveert met haeren zwier den luister der juweelen.

 

De Hemel heeft uw jeugt wel gaven toebetrout,

 

Maer niet opdat gy die onnut verslyten zoudt.

 

 

 

Ziet gy wel hoe het jaer zich schikt tot vruchtbaerheit,

 

Terwyl de kruiden uit d' ontlate velden schieten?

 

Al 't Schepsel viert de min die haere kracht verspreit

 

Door bosch en berg en dal en stille watervlieten.

 

Het zou een wonder zyn met een verkeert begin

 

Zoo 't maegdenhart weêrstont de fakkels van de min.

 

 

 

Laet eens uw eêl geslacht verheugt zyn om uw keur,

 

En hoopen op den bou van 't stammequeekend bedde.

 

't Lot voert ons vroeg of laet toch door de huwlyxdeur.

 

De werelt viel vaneen zoo haer de trou niet redde.

 

Nu leef, en eer natuur. wel haest beschout gy klaer

 

Den algemeenen tredt der jongkheit van het jaer.

Den XI van Lentemaent MDCCXXII.