|
| |
| |
| |
Huwlyxgroet aen den weledelen heer Mr. Kaspar Balthazar Dol van Ouryk, en de weledele jongkvrou Antonia van Wezel,
Getrout den 28 der Bloeimaent MDCCXXIV.
D'aeloutheit maelt Kupido blint
En kintsch en tenger, maer verzint
Zich hierin al te wydt, of hy is glat verandert.
Hy schoot geen pylen hier in 't wilt,
Noch plantte zot en laf den hoogen liefdestandert
By d' eer van 't minnend gildt.
Weledel Paer, ik zal myn luit
Eensstellen op uw echtbesluit,
En stroien in uw zael Abtswoutsche lentebloemen.
Ik zal (want dat verdient uw min)
| |
| |
Uw welbedachte trou met zachte toonen roemen,
Gepuurt uit brein en zin.
Vergeef 't my, schaf ik zoet noch zout,
En zoek in boersche klai geen gout,
Noch ryken parelschat in grove modderschulpen.
Ik roep vergeefs Apollo aen.
Myn dichthof levert thans al meest verlepte tulpen,
Wy moeten echter, 't ga hoe 't ga,
Een' frisschen bruiloftskrans van letterbladen vlechten.
In groote daên volstaet de wil.
Myn veder zal ook noit om lauwertakken vechten:
Dat waer te zot een gril.
Heer Bruidegom, wy zien uw min
Dan over uwe Zielvriendin,
In Venus gulden naem, helthaftigh triomfeeren.
Uw uittogt kent geen krygsverlies.
Zoo zagh men Jazons moedt en vlyt te rugge keeren
Met Kolchis dierbaer Vlies.
De liefde maekte uw' boezem koen,
Om 't zoet van 't Haegsche lindegroen
Te ruilen voor het zuur van Dordrechts Merwestroomen.
Dus wert voorheen Leanders hart
| |
| |
Door Heroos minzaem oog tot moedigh overkomen
O kusjes, zyt gy zoo veel waert;
Zoo schat ik u van godenäert,
En gis, dat Cypris u in haeren nektar doopte.
Maer gy, die nu een hart vrybuit;
Het lust my eens te zien, hoe pynelyk gy hoopte
Op 't jawoort uwer Bruit.
Gy waert het zeker niet alleen
Die min droegt en genegentheên
Tot d' erentfeste deugt der schoone en kuische Joffer.
Men hielt haer' mont van koralyn
Voor en gewydt altaer, een' liefdekus voor offer,
Zoo vondt gy stryt en tegenstant.
Zoo heeft Natuur de roozeplant
Met dorens wel verzien: ook sprak de Maegt u tegen.
Maer wat niets kost is weinigh waert.
Kupido midlerwyl, uw deugt en faem genegen,
En juist gelyk de nieuwe maen
Eerst smal voor ons gezigt komt staen,
Maer naderhant haer' glans en horens buigt tot ronden;
Zoo wies de weêrmin in de jeugt
| |
| |
Der Schoone, door 's godts magt, hier goet en groot bevonden,
Ja zeker, schep nu levenslust,
En stel uw quynend hart gerust,
Geduurigh weêr ontrust door vier en zwier en lonken.
Waer oit het minnen zotheit wrocht;
Gy hebt u aen uw Bruit niet ydel wechgeschonken:
Haer deugt heeft u gekocht.
Geniet uw' wensch, o brave Heer;
En dat uw boezem nimmermeer
Een tegenschets verstrek van 't guure en barsche noorden.
En gy, o Bruit, door min geprest,
Stel d' oogen noit ten beelt, die 's Bruigoms hart bekoorden,
Van 't vlammedoovend west.
De spiegel van uw' schoonen schyn
Moet nu 't gelaet uws Liefsten zyn.
Hou moedt: de zoete Mai streelt vlieten en landouwen.
De Hemeltweeling kust zyn' broêr.
Natuur is thans een hulk, die 't liefdemeer moet bouwen,
En Venus zit aen 't roer.
Wisch met uw' heuschen harteroof
Het schrift uit van den Filozoof,
Die in het huwelyk maer twee goê dagen stelde.
Dat onderdies in uwen echt
| |
| |
De Zielverhuizing van Pythagoras nogh gelde,
Al schynt ze blaeu en slecht.
Gezegent Paer, ik sluit myn groet.
Ruil ziel om ziel, en bloet om bloet,
Zoo magh men binnen 't jaer een' jongen OURYK wachten,
Die groei in deugden en verstant,
Tot luister van uw trou, en edele geslachten,
En roem van 't Vaderlant.
|
|
Auteursrechtvrij