Gedichten. Deel 2

Op het Huwlyk van den weledelen heere M^r. Gerard van Assendelft en de E. jongkvrouwe Maria Apollonia van der Lely.

De Liefde triomfeert, en blyft den schepter zwieren.

Ter werelt vint men niets dat haere kracht weêrstaet.

Haer hooft bereikt den kring der snelle hemelvieren,

Terwyl ze, zacht van tredt, langs zee en aerde gaet.

[p. 204]

 

Haer noitgestuite magt, die ryken sticht en staten,

 

Bestiert dit magtigh Al, en weert zyn' ondergang.

 

Zou 't reedlyk schepsel oit haer veltbanieren haten?

 

O neen. geen boezem schrikt voor een' fluweelen dwang:

 

Geen edel hart versmaet de goude minneboeien,

 

Maer wort gezwint verlokt door schoone jeugt en deugt.

 

Toon my twee harten die van kuische liefde gloeien,

 

Ik toon u voor dat paer een paradys van vreugt,

 

Een weeldigh paradys, en hemelryk op d' aerde,

 

Een ryke nektarbron, en myn van heiligh gout.

 

Waer Wysheit oit in echt met schoone Deugt vergaerde

 

Ontbrak de zegen niet van hem die Eden bouwt.

 

Heer Bruigom ASSENDELFT, dit heil is u beschoren

 

Met APOLLONIA, uw Bruit en waertsten schat:

 

Zoo waerlyk moete Godt uw beider wensch verhooren;

 

Zoo waerlyk bloei uw echt, tot nut van Staet en Sadt.

MDCCXXIII.