Gedichten. Deel 2 (1728)

Gedichten. Deel 2

(1728)–H.K. Poot– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


Ter Bruiloft van den heere Pieter Vermaten en jongkvrouwe Emmerentia Buis. Hoewel de winter fel en driest Ons nadert op dit pas, En 't wout zyn groene blaên verliest, En 't velt zyn weligh gras, De min blyft groeien, ja houdt stant Onwrikbaer, na als voor, Gelyk een zuil van diamant In eenigh tempelkoor.
[pagina 245]
Dioon acht in haer ryxgebiet En drokken wereltbou Het wentelen der tyden niet Noch zomergloet noch kou. Haer hof steunt zoo op styl en bint Dat, met verwoet geschal, Geen Traciaensche noordewint Het oit doen schudden zal. Men ziet haer magt met eer gekroont, Het zy de Leeu ons blaekt, Het zy de Bok zyn horens toont, En sneeu en hagel braekt. 't Ontbreekt noit aen een' bruiloftsgalm. Wat gelt hier 't jaersaizoen? De mirten en de maegdepalm Staen eeuwigh fris en groen. Beschou VERMATEN aen de zy Van EMMERENTIA, En zeg dan, of myn rymery Verkeerde toonen sla. Zy pronken met een' loverwrong In 't midden van de vreugt. Hoe liefelyk voegt jong by jong, En zedigheit by deugt!
[pagina 246]
Wat magh hy roemen, heusch en wys, Die zulk een schoone maegt En vriendelyken minneprys Door kuisch gevlei bejaegt! O aengenaeme liefdebant, O vreugt voor brave liên, Hoe wenschlyk is het ziel en hant Aldus vereent te zien! De midnacht slaept en 't straetgedruis: Men hoort schier niets dat klinkt Behalve 't vrolyk bruiloftshuis 't Geen zoo gulhartigh zingt. Ja zing, en spreek nu vreugdetael, Het magh 'er wel op staen, En laet de Rynsche nektarschael Vry rustigh ommegaen. Laet Y en Amstel, in het breê, Dees blyschap, waert te voên, Vertellen aen de Zuiderzee En Noortsche pekelvloên. Zoo waerlyk toon zich Hermes kruin En hant hier nimmer gram: Zoo waerlyk hou de goê Fortuin Haer' zetel t' Amsterdam.
[pagina 247]
En gy, o Paer, verlustigh u Daer Venus vreugt u noodt, En noem het eenzaem leven nu Een levendige doot. Denk nimmer naer den staet te rug Der vryheit, slaefsch belaên. Uw stam vondt ook de huwlyxbrug, En is u voorgegaen. Houdt d' eenzaemheit ons bly en ryk En altyt wel te vreên? Daertoe zegt Poot wel degelyk En onbewimpelt, neen. Holp my Kupido, daer ik quyn, Om 't geen myn wensch ontbeert, 'k Gaf myn geluk niet graeg voor 't zyn Die 't Spaensche ryk regeert. Maer gy, o Bruidegom en Bruit, Belacht dees tael misschien: Nochtans dat zuchtje most 'er uit. Wie kan de min gebiên? Leeft gy voorspoedigh, mint en streelt, En ziet, lang eer gy scheit, Uw kroost met Vaders geest bedeelt En Moeders aerdigheit.

Vorige Volgende