Gedichten. Deel 2 (1728)

Gedichten. Deel 2

(1728)–H.K. Poot– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 241]
Mirtebladen voor den heere Abraham Bierens en jongkvrouwe Elizabeth Rutgers. Laet Helikon nu geestigh dichten, Verheugt van zin, Ter eere van de gulde schichten Der zoete Min. Wat ziet men die al harten grieven, In 't ronde jaer! Hoe haestigh werden dees Gelieven Hun kracht gewaer! 't Is BIERENS, meen ik, niet vergeten, Hoe RUTGERS spruit Zyn zinnen lei aen eene keten Die eeuwigh sluit: Die eeuwigh sluit met hechte schalmen Van deugt en zwier,
[pagina 242]
Te hoog voor myn geringe galmen. Wat maek ik hier? O schoonheit! o bescheide zeden! O koel bescheit! Wie zal de diamanten kneden Daer 't hart in leit? Wiens liefde zal 't ivoor verzachten Der maegdeborst? Wy zagen BIERENS schier versmachten Van minnedorst. Daer bloeit een lusthof in de streken Van Overveen, By 't oude Tempe vergeleken Om veele reên. U groet 'er 't bly gelaet der lente In elk saizoen: De dreeven zyn naer heur gewente Daer altyt groen. Men zegt, dat in geen plaets geruster De Liefde zwier'. Gy rookt, o taxis en liguster, Haer' adem hier. Hier zweeft langs beeken, ryk van randen, De zaligheit
[pagina 243]
Des minnaers die met kuische handen Een maegt geleit. Naer dit priëel quam BIERENS ryden, Van Gysberts gront. Och, dacht hy, ochof hier myn lyden Een einde vondt! Ochof 't geluk nu voor my heenen Getogen waer! Hoe lang zal 't hart van minne stenen? Dit valt te zwaer. Das malen zyn gevange zinnen Op liefdestof. Hierop treet hy bekommert binnen Den milden hof. Daer zat ELIZABETH in 't midden Van bloem en blaên. O Liefde, help de maegt verbidden; Breng zegen aen. Zet eens het kil gemoet in vlammen, In lieven brant. Het huwelyk houdt steên en stammen In vasten stant. Triomf. de fierheit kan niet steigeren, En wandelt heen.
[pagina 244]
De laenen hooren zoeter weigeren, En zachter neen. Triomf. des Bruîgoms deugden winnen De schoonste Bruit. Wacht voor tien maenden uit dit minnen Een frisse spruit.

Vorige Volgende