Gedichten. Deel 2

[p. 317]

Grafschrift voor de zelve.

Hier onder sluimert IZABEL,
Wiens deugt en zeden helder blonken
Van zwier en vier en hemelvonken,
Tot spyt van nyt en haet en hel.
Het aerdryk was haer smal gezint,
Omdat ze hier haer rust en weelde
Niet zoeken wou, en node deelde
In 't geen de wereltling bemint.
Voorts keek de doot ten lesten op,
En zagh haer ook zyn' schicht verachten:
Dies hy zyn al te blinde krachten
Hief tegens haere jeugt in top.
Zoo wert zy dan vanhier gedreven,
Maer om by Godt in vreugt te leven.