Voor eenzaamen

[p. t.o. 300]

Pl.IV.
J. Buys, inv. et delin.
Rein^r Vinkeles, sculp. 1789.

Reeds voor u heb ik deze woning bezogt;- Bladz. 301.

[p. 301]

Bij het Graf.

Hier in dezen eenzamen kelder, mijn Vader! zonk uw dierbaar overschot neer! - voor altoos neer! ...... Nu kan ik het nooit meer zien; het nooit meer met kindertranen bevochtigen, en in uw gelaat, vol vrolijke rust, geen balsem voor mijn bloedende wond zoeken. Reeds voor u heb ik deze woning bezogt; - in den stillen eenzamen nacht, bij het schijnsel van een scheemrende lantaren, heb ik met eerbied de plaats beschouwt, daar gij nu ligt: daar ik, daar wij allen eens denken bij u verzameld te worden. - Hier heb ik over uwe rust - over de lotverwisseling daar het stof op hopen mag nagedacht: en de plaats was mij heilig, om dat zij uwe dierbare

[p. 302]

asch bewaren zou. Maar ach nu is voor mij de ingang verzegeld. Ik ben van u afgescheiden: en voor hoe lang? dat weet hij alleen, die mijn sterfuur bestemde. Nu is al, (en dit schijnt mij een nieuw verlies) nu is al wat mij van u, mijnen dierbaren Vader overig was - ook die zwakke troost, dat ik dagelijks u beschouwen, bij u weenen kon, ook die zwakke troost is mij ontnomen. Mijne verbeelding alleen, moet mij nu uwe wezenstrekken, uw doodsgelaat, zo wel als uw leven en uw sterven herinneren. Doch hier in zal het zeker niet ontrouw wezen. Slaap dan veilig, dierbaar stof! Ik wil niet langer mijn somber, mijn weemoedig genoegen, ten koste van uwe ruste begeren. Slaap dan in deze stille woning, den slaap, dien uw afgemat lichaam zoo vermoeiend zogt, en dien gij in dit kwalenvol leven, - niet vinden kost. Niemand zal u hier storen. Neen hier rusten de vermoeiden van kracht. Hier kan geen haat of heerschzugt u verjagen uit uw eigendom. Hier zijt gij buiten 't bereik der menschelijke driften: hier zult gij de stem des drijvers niet meer hooren.

Eens, door het ongeluk uit uwe bezitting verdreven was uw verblijf, dan hier, dan elders, en in uwen klimmenden ouderdom moest gij, in uw Vaderland, het lot van eenen vreemdeling ondervinden. Maar nu opent de aarde haaren

[p. 303]

moederlijken schoot en gunt u een geruster verblijf. - Vergeefsch, lieve Vader! was voor weinig weken al uw zoeken, - uw zwerven, ginds en herwaards, om een afgelegen woning. - Deze was u bestemt, en zij is beter; zij is vreedzamer dan de beste, die gij op aarde vinden kost. Hier zijt gij veilig voor al de noodlottige gebeurtenissen, die de levenden treffen. Laat vrij vreesselijke omwentelingen op de wereld gebeuren; laat oorlogen en verwoestingen haar vernielen - laat de aarde boven uw hoofd onschuldig bloed indrinken - Het kwaad zal u niet naken: Gij merkt het niet, en niets kan u storen in uwe zekere ruste.

Mogelijk zullen zij, die uw ongeluk zogten, nog eens huivrend uwen zerk betreden, en de vrienden die u beminden - de edelen die uwe verdiensten kenden, - de verdrukten die gij recht deed - de verlatenen die gij hielp, en de ongelukkigen, die gij, in het ongeluk, ervaren, troost gaaft; dezen zullen mogelijk met tranen van liefde en dank, uwe assche zegenend nog eens zeggen: ‘Hij heeft welgedaan.’ -

Hier zal de nijd u niet meer misgunnen - het vooroordeel niet meer verdenken - de laster zal zwijgen want gij wordt vergeten: en een ander zal uwe plaats vervullen. Vergeten?

[p. 304]

neen, niet van het hart dat u lief heeft. - Waar - aan welk oord van ons Vaderland - of van de waereld ik adem - zoo lang ik leven zal, zal ik denken - met tranen denken aan uwe Vaderlijke liefde en goedheid, en meer dan alle plaatsen, zal die plaats mij heilig zijn, die uwe beenderen bewaart. In de ellenden des levens zal ik daar in mijn troost zoeken, dat daar ook voor mij ruste zijn zal. Vaar wel dan, dierbare asch! Jezus heeft u gekogt; zijn almacht zal u bewaaren, en als de dooden Gods eens verrijzen - zult gij ook herleven. - Vloeit dan, mijne tedere tranen! besproeit den zerk, die mijn Vader van mij afscheidt. Maar - vloeit niet hopeloos; want ook deze gestorvene leeft! Rolt henen, stille dagen van mijn treurig leven! en brengt mij, brengt ons allen bij hem, die tot ons niet zal wederkeeren.