Die navolginghe Christi

Regelnummers proza verbergen

[p. 57]

Hoe wij Christum volgen sullen in afghescheijdenheijt.
Dat xij capitel.

1Wij lesen dick dat Onse Heer Hem afghescheijden heeft 2ende dat Hij verlaeten heeft die schaeren des volcx 3ende dat Hij is gegaen in een woeste plaetse. Wij lesen oock 4dat Hij van den Heijligen Geest gedreuen wart inder woes- 5tijnen. Wij leesen dat Hij Hem afghescheijden heeft van Sijn 6apostelen ende Hij is gegaen in Sijn gebedt. Wij lesen oock, 7als die Heer wat wonderlijcks werckten, dat Hij Hem af- 8scheijden van den menschen. Doen Hij Sijnen strijt aengaen 9woude int Hoofken, soe is Hij afgetrucken gheworden van 10Sijnen apostelen. Doe Hij een deel van Sijnder gelorien 11woude openbaren, soe en heeft Hij niemant mit Hem ge- 12nomen dan Sint Peeter, Sint Jan ende Sint Jacob. Jae, 13Christus Ons Heer heeft een afghescheijden leuen ghehadt 14tot die dertich iaeren Sijns ouderdoms. Hij heeft Hem af- 15ghescheijden in alles. Men leest niet dat Hij iet gedaen oft 16geleert heeft, dan alleen doen Hij xij iaer out was, dat Hij 17doen mit Maria, Sijn Moeder, ende mit Joseph opgeclommen 18is nae Jerusalem, ende dat Sijn ouders Hem geuonden hebben 19onder den doctoren. Daer staet ock inden Euangelio, dat Hij 20met haer affgeclommen is.

21Siet, dit heeft Christus ons gedaen tot een voorbeelt ende 22tot een exempel, dat wij ock ons afscheijden solden in al, van 23alles, daer wij cunnen ende muegen. Wij moeten in Christo, 24dat is in Sijn leuen sijn, ende die int leuen Christi sijn wil, 25die moet alles laeten, verlaeten, dat is, dat die naetuer moet 26gelaeten, verloeren werden ende gestoruen sijn. Soe wij nu 27alles gelaeten hebben, soe comen wij int leuen Christi ende 28dat is een afgescheijden leuen, ende daer is Christus. Dat is 29seker, wij en hebben Christum niet noch wij en kennen Hem 30niet, wij sijn dan in een afgescheijden leuen. Want Christus 31wort alleen bekent in Hem selven ende van Hem seluen; soe 32veel wij nu sijn in afgescheijdenheijt, alsoe veel sijn wij in 33Christo, dat is in Sijn leuen; ende soe veel wij sijn in Sijn 34leuen, soe veel bekennen wij Hem ende alsoe veel hebben 35wij Hem.

36Dat leeuen Christi was een afgescheijden leuen, niet daer 37Hij Hem afscheijden van den volck ende daer Hij was in die

[p. 58]

38enicheijt ende in die affgescheijdenheijt, dan Hij was in die 39afgescheijdenheijt, daer Hij was onder den schaefen des volcx 40ende in al dat Hij deede ende in al dat Hij leerden ende in al 41dat wonder dat Hij werckten; jae, Christus Onse Heer was 42in al Sijnen wercken ende daer Hij was onder den scharen 43des volcx afghescheijden, Hij was altijt gekeert van binnen in 44die enicheijt Sijns godtlijcken Wesens, Hij was ghescheij- 45den van dit ende van dat, in al, ouer al ende in al dat 46Hij dede, bij dien, in dien. Alsoe moet het ock sijn daer 47Godt mensch is, ende waer Christus is ende Sijn waefachtighe 48naevolgers sijn. Waer die afgescheijdenheijt niet en is, daer 49en is Christus niet, noch Sijn leuen. Christus en is anders 50niet in al dat Hij werckten dan een afgescheijdenheijt ende 51een blootheijt, ende alsoe moet dat in ons ock sijn, willen wij 52christen sijn. Ick seg voorwaer, wie anders meijnt, die is 53bedrogen, ende hij bedriecht ock anderen mit hem; ende dat 54is waer, want hij is buijten Christo ende hij heeft alsoe 55Christom niet. Cristus was altijt in die afghescheijdenheijt. 56Dat wij nu lesen, dat Christus dick hier ende daer was, bij 57dien ende bij die, dat is waer, Hij most daer sijn, ende dat 58Hij dit ende dat sprack van Hem seluer, dat was alsoe ende 59Hij bleef hier mit in die afghescheijdenheijt ende in die bloot- 60heijt. Waer die waerheijt is, waer sij wercken sal ende wercken 61moet, daer en werckt die niet anders dan dat die waerheijt 62openbaer wort ende bekent wort, ende daer die openbaer 63wordt, daer is die afghescheijdenheijt; ende in afghescheij- 64denheijt wort die geopenbaert, ende dat was Christus. Al was 65Hij hier oft daer, oft bij dien ende bij die, soe was Hij noch- 66tans bouen dien ende die ende wt dit ende dat. Dat Hij nu 67gheopenbaert sou sijn, daer was Hij hier ende daer ende bij 68dien ende bij die, ende Hij ghebruijckten hier toe al dat hier 69in van noode was ende Hij bleef hier mit in alder afghe- 70scheijdenheijt.

71Siet alsoe moet dat ock in ons sijn ende daer moeten wij 72sijn; ende sijn wij daer, soe ist mit ons wel ende te recht. 73Dan hoe wij daer in sijn, dat is godtlijck ende dat en is niet 74wt te spreeken. Sullen wij hier in ende hier toe comen, soe 75moeten wij ons afscheijden in al ende verwachten soe lang in 76die affghescheijdenheijt, dat wijt sijn ende dat wijt hebben. 77Dat wij nu hier ende daer gaen, bij dien ende bij die, ende dat

[p. 59]

78wij dit ende dat vertoonen ende dat sijn sal, dat mach wel 79bestaen in afghescheijdenheijt. Dan dat niet en sal sijn noch 80sijn moet, ende dat wij alleen willen dit ende dat, bij dien 81ende bij die, hier ende daer, en mach niet bestaen in afghe- 82scheijdenheijt. Wij moeten een scharp op sien in ons hebben, 83dat wij niet en hebben noch en maecken in ons een ‘moet 84sijn’ ende ‘dat sijn sal’ ende ‘dat niet sijn en sal’.

85Drijft ons nu dit oft dat, ende ons eijgen naetuer, ende 86daer wij mit ons ende in ons behanghen sijn, ende dat wij ons 87wt keeren tot dien ende tot die, hier ende daer, soe moeten 88wij blijuen in die afghescheijdenheijt, niet alleen van binnen, 89dan ock van buijten, ende laeten ons duncken, dit en moet 90niet sijn, noch dat en sal niet sijn. Blijuen wij in afghe- 91scheijdenheijt van buijten, ende dat wij ons daer in waer- 92nemen, wij sullen al wat anders in ons vijnden dat sijn moet 93ende dat sijn sal, ende daer wij werckx ghenoch sullen vijnden 94in die afghescheijdenheijt. Afghescheijdenheijt is sunderling 95van buijten den onvolcomen menschen van nooden, als wij, 96die noch mit ons seluer geheel behanghen sijn; ende die moe- 97ten die dinghen vlien van buijten in dit ende dat, ende bij dien 98ende die, sullen sij haer gheheelijk in die afghescheijdenheijt 99van binnen behouden. Wij leesen van Sint Jan Baptista, dat 100hij socht die afghescheijdenheijt van buijten, die die afghe- 101scheijdenheijt had van binnen, want hij was veruult mit den 102Heijlighen Gheest, ja, vol vanden Heijligen Geest. Hoe veel 103te meer moeten wij suecken die affghescheijdenheijt van 104buijten, die niets niet en hebben van binnen, noch oock niets 105niet en weeten van die binnenste afghescheijdenheijt. Wij en 106behoeuen ons niet wt te keeren in dit oft dat, soe lang wij 107die niet en hebben van binnen. Sijn wij van buijten, soe 108blijuen wij van buijten, ende al, dat wij doen, het is van buij- 109ten ende dat blijft van buijten, ende soe ist al sonder vrucht.

110Dat die apostelen haer keerden in menichuuldicheijt, wt 111die afghescheijdenheijt, dat was dat sij waeren in die binnenste 112afghescheijdenheijt; Sij waeren daer ende sij behielen haer 113daer, ende daer en scheijden sij niet wt, al waeren sij hier 114oft daer, sij waeren hier mit al in afghescheijdenheijt. Sij 115bleeuen altijt in afghescheijdenheijt, dan waeren sij wtghe- 116keert gheweest inden goeden wercken, ende dat sij ouermidts 117menichuuldighe wtwendighe onledicheijt haers wercks, dat

[p. 60]

118haer beuoolen was van Christo, soe en hadden sij niet waer- 119achtich ghehadt die inwendighe afghescheijdenheijt, noch sij 120en waeren in alle menichuuldicheijt niet inwendich ghekeert 121in die eenuuldicheijt des godtlijcken Weesens. Sij deeden 122haer wercken ende al dat haer van Christo beuoolen was 123eenuuldich, sonder alle menichuuldighe onledicheijt; ende 124dat was daer om, want sij hadden haers selfs eijgen beelt ende 125alle gheschaepen dinghen doorbrooken, ende waeren daer 126mit gheclommen ende inghedronghen in dat ongheschapen 127weesen Godts, daer sij Godt sonder middel ghebruijckten, 128sij waeren altijt ghelijck in al, ouer al ende al gheenicht. Oft 129sij waeren in menichuuldicheijt oft in afghescheijdenheijt, 130want afghescheijdenheijt ende menichuuldicheijt, wtkeer oft 131inkeer, ten hoochsten oft ten needersten, dat was haer al 132ghelijck, want sij die afghescheijdenheijt van binnen hadden 133in allen haer wtwendighe werckinghe sunder alle hijnder- 134nisse, sij waeren in die afghescheijdenheijt ende alsoe waeren 135sij bij alle menschen ende in alle steeden afghescheijden. 136Dat is seeker, doen sij die afghescheijdenheijt hadden wese- 137lijck, waerachtich, soe hadden sij Godt waerachtich ende 138weeselijck, ende om dat sij Godt weeselijck hadden ende 139inder waerheijt ghevonden hadden, soe hadden sij Godt in 140alle steeden, in alle plaetsen, bij alle menschen ende in alle 141wercken die sij pleechden, ende als sij Hem hadden in haer 142afghescheijdenheijt, dan waeren sij godtlijck ende werckten 143godtlijck, sij bleeuen in haer eenicheijt van binnen, in al, 144ouer al. Een leeraer seet: ‘sij waeren altijt bij Godt, want sij 145minden Godt, sij bekenden Godt’ ende daerom soe was haer 146Godt eijghen, ende daer om soe was haer alle dingen eenich, 147ende daerom soe en behoefden sij soe niet te sueken die afghe- 148scheijdenheijt, sij hadden Godt altijt van binnen, ende daerom 149soe hadden sij die waerachtighe afghescheijdenheijt van bin- 150nen, ende sus waeren sij bij Godt, in Godt, mit Godt, in alle 151plaetsen, in alle steeden ende bij alle menschen, ende hier nae- 152men sij Godt waer, ende wouden Godt hier in ock ghenoch 153sijn, ende sij waeren Godt ghenoch, door Godt ende mit 154Godt, ende soe waeren sij afghescheijden ende dit was Godt, 155oft godtlijck.

156Dan hoe hooch dat sij waeren ghecomen, ende gheuonden 157hadden die waerachtighe afghescheijdenheijt daer sij Godt in

[p. 61]

158hadden, soe vloijen sij nochtans dick die menichuuldicheijt, 159dien ende die, ende van hier ende van daer; ende dat deede 160Christus Onse Heer dick als Hij bidden soude, om ons te 161leeren datmen ock dick moet doen, die die inwendighe afghe- 162scheijdenheijt tot Godt ende in Godt bewaeren sal. Sus heeft 163ghedaen Maria die Moeder Godts, Maria Magdalena, Martha 164ende veel heijlighe menschen, Sint Jan, Sint Peeter, Sint 165Pauwels, Sint Jacob ende alle die apostelen, als wij leesen 166in haer leuen. Ende alsoe moeten wij ons ock afscheijden van 167alle menichuuldicheijt ende sullen Godt sueken ende leeren 168in die afghescheijdenheijt, ende sullen ons houden in die 169afghescheijdenheijt tot dat Godt in ons ghewesent wort ende 170dat wij die afghescheijdenheijt alsoe bewaeren ende hebben 171moghen in alle menichuuldicheijt, ende om dat wij het werck 172dat ons opgheleijt is, voldoen mogen in Godt ende mit Godt 173in alder afghescheijdenheijt, is Godt in ons ghewesent, ende 174dat wij Godt waerachtich van binnen gheuonden hebben in 175die afghescheijdenheijt, soe hebben wij Hem tegenwoordich 176in allen dinghen ende bij alle menschen ende smaeken ende 177gheuoelen alle tijt Sijn teghenwoordicheijt. Ende dat is see- 178ker, sijn wij mit der formen sijns beelts doorformt, ende 179Hem gheweesent sijn, soe is Hij ons altijt teghenwoordich in 180al, ouer al, ende niets niet en mach ons verbeelden noch 181vermenichuuldighen, ende wij blijuen bij allen menschen 182eenich ende afghescheijden. In deese eenicheijt ende afghe- 183scheijdenheijt moeten allen menschen blijuen ende alle die 184geen mit leeren, vermaenen ende mit haeren opghelachten 185dienst ijet wtrichten sullen bij dien ende die. Daer die afghe- 186scheijdenheijt is, daer is alle waerheijt, alle heijlicheijt ende 187al dat Godt is.