Die navolginghe Christi

Regelnummers proza verbergen

[p. 62]

Hoe ghij Christum volgen sult in die onnooselheijt.
Dat xiij capitel.

1Christum Jesum sult ghij ock volgen in Sijn onnooselheijt 2ende en sult niet rusten noch aflaeten tot dat ghij dit 3punt gherackt hebt. Wij lesen bijden Euanghelist Matheum 4dat Onse Heef Jesus tot Hem riep een cleijn kijnt ende Hij 5heeft dat ghestelt int middel van haer ende heeft gheseijt 6tot Sijnen apostelen, doen sij Hem vraechden wie dat meest 7waer int Rijck der Heemelen: ‘Voor waer, seg ick v, ten sij 8dat ghij bekeert wort ende wert als cleijn kijnderen, soe en 9sult ghij int Rijck der Hemelen niet comen’. Daer om en 10sult ghij niet rusten in al v doen, in al v laeten, hoe goet, hoe 11geestelijck dat het ock sijn mach, tot dat ghij dit in v ver- 12creghen hebt. Hebt ghij die onnoselheijt, die eenuuldicheijt 13in al niet, soe hebt ghij noch niet ende ghij sijt tegen Godt 14ende Godts vijant. Doen Adam stont in die onnoselheijt, 15doen behaechden hij Godt ende was Godts vrient. Dan doen 16hij die onnoselheijt verloor, doen was hij Godts vijant. 17Daer en is niet dat Godt soe behaecht als die onnoselheijt. 18Die onnoselheijt hebben wij in Adam verloren, in Christo is 19die wederom op ghestaen. Woe ghij nu blooter ende onno- 20seler sijt, ende in al v doen die aengrijpt, hoe ghij hooger 21in Godt sijt ende hoe v die hemelsche ende godtlijcke din- 22ghen beter smaecken. Ghij moet v in al, ouer al, bewaeren 23in die onnoselheijt, sult ghij godtlijck sijn. Sijt ghij in onno- 24selheijt, soe sijt ghij salich in al, ende waerachtich in allen 25v weghen in allen wijsen, ghij sijt bij dien oft bij die, ende in 26menichuuldicheijt als in eenicheijt, jae, in onghemack, in 27aermoet, in tribulacie, in aerbeijt ende in al dat ouer v compt. 28Jae, sijt ghij in die onnoselheijt, soe en sueckt ghij niet, noch 29ghij en wilt niet noch dit noch dat, noch al dat in deser 30werelt is, noch ghij en sueckt niets niet, noch eer, noch 31gheacht te sijn bij dien noch bij die, noch ghij en sueckt gheen 32gemack, noch lust, noch blijschap, noch hier inder tijt noch 33in eewicheijt, jae, noch rust, noch hier in noch daer in, noch 34in v deuocie, noch in v wercken, noch in v groote oeffeninghe, 35het sij in vasten oft in wacken, oft in wercken der liefden. 36Noch ghij en wordt niets niet ghedreuen tot dat sinnelijck, 37noch dat lijffelijck, noch dat vleeschelijck is, noch dat ghe-

[p. 63]

38schaepen is. Daerom is die onnoselheijt een fonteijn van alle 39goet, daert al goet is. Een heijlich leeraer seet: ‘waer die 40onnoselheijt is, daer is dat hart reijn van fantasijen, van beel- 41den ende formen, al soe dat men, noch voor die werelt, noch 42voor vrienden, noch voor gheluck, noch voor ongheluck, 43noch dat men sorcht voor dat geen dat teghenwoordich 44noch dat toecomende is, noch dat in hem is noch in anderen. 45Een onnosel mensch is soe bloot, soe los, soe simpel van hem 46seluen in hem seluen, ghelijck oft hij niet en waer, ende dat 47was al soe in Christo ende hier moet ghij Christom uwen 48Heere in volghen ende sijn ghelijck als oft ghij wten licham 49ghescheijden waert ende dat ghij mit Christo wt den doot 50verresen waert, ende dat die doot gheen heerschapij meer 51ouer v en had ende dat ghij in eewicheijt ghetreden waert. 52Siet, sus ist gheweest in Christo en in allen die Hem inder 53waerheijt geuolcht hebben ende die Hem behacht hebben.

54Dese onnoselheijt heeft Christus Onse Heer sunderling 55bewesen in Sijnen leuen van twalf iaeren tot die dertich iaren 56Sijns ouderdoms, jae, in begin tot den eijnd Sijns leuens, 57ghelijck ons dat ghenochsam openbaeren die Euanghelisten 58ende die Heijlighe apostelen in haeren schriften. Wat beuijnt 59men anders in Sijnen Heijlighen Lijden dan onnoselheijt. 60In allen Sijnen woorden, in allen Sijnen leuen en was niets 61niet dan onnoselheijt, ende die openbaerden haer in allen 62Sijnen wesen, jae, in al, ouer al. Dese onnoselheijt was ock 63in Maria, die Moeder des Heeren. Daerom behaechden sij 64Godt bouen alle creaturen. Daerom soe en mach ock niet 65beter sijn noch saliger dan dat wij Christum hier in volghen 66ende ghelijck sijn.

67Hebben wij die in der waerheijt onuermenckt, soe sijn wij 68godtlijck in alles ende tot alle dinghen ende sijn ock waer- 69achtich in allen dinghen, tot alle deuchden ende in alle heij- 70licheijt. Onnoselheijt werckt wonderlijck bouen wonder, alle 71wonder, ende het is al wonder. Een leeraer seet: ‘onnosel- 72heijt doet dat wij alle dinghen wel willen ende wel wercken, 73ende daerom is dat het eldelste ende dat beste leuen; ende is 74dese in ons, soe is Godt seluer daer, ende Hij is in ons, bij 75ons, ende in al mit ons. Siet, daerom en mach dan niet beter 76in ons wesen dan onnoselheijt. Waer die onnoselheijt is, daer 77ist al ende daer worden alle duechden ende alle heijlicheijt

[p. 64]

78in volbracht, ende waer dese ontbreekt ende niet en is, daer 79en is gheen heijlicheijt’. In die onnoselheijt, daer ist al 80gheheel ende al waerachtich ende al weselijek. Ende daerom, 81waermen die onnoselheijt verkrijghen mach ende dat sij in 82ons gheboren mach werden, dat salmen oeffenen ende aen- 83grijpen bouen al ende ock anders niets niet, ende wat daer 84in een hijnder is, dat salmen laeten ende verlaeten ende vlien 85ende schouwen, dat men die bewaren mach. Daerom soe 86salmen ock niet handelen dat in deser werelt is, noch men 87en sal niets niet vragen nae den staet deser werelt, noch nae 88dit noch nae dat noch nae vrede noch nae orloghe, noch nae 89dit noch nae dat vernemen, noch willen vernemen, noch nieu- 90we tijdinghe van hier oft van daer op dat die onnoselheijt 91in ons bewaert mach blijuen.

92Dat is seker, sal die onnoselheijt bewaert werden, daer 93moeten wij ons seluen scheijden van ons seluen, wt ons 94seluen, ende wt alle teghenwordighe ende toecomende ghe- 95schaepen dinghen, ende dat ghesicht ons ghemoets ende den 96geest moet vastelijck ende bloetlijck ghekeert sijn in al, ouer 97al in dat eenuuldighe Wesen Godts. Die heijlighe leeraers 98seggen: ‘ist dat den mensch hem bloot ende reijn bewaert 99van alle fantasijen ende van alle verbeeldinghe die wt Godt 100niet en sijn, soe sal hij hem setten in die rechte onnoselheijt; 101wort hij daer in gheset, so ghebruijekt hij Godt weselijck 102hier in, ende hij verliest in die onnoselheijt alle ghebruijck van 103hem seluen ende in hem seluen, ende hij wort in dat Wesen 104Godts weselijck gheset, om dat wesen te oeffenen in alder 105onnoselheijt, jae, wort daer in gheuesticht, dat hij is een 106Wesen mit Godt, in Godt. Dat is waerachtich, worden wij 107daer in gheuesticht, soe sijn allen die iagende begeerten in ons 108een stilheijt, want alle ons begeerten sijn veruult ende hebben 109een stil staen in Godt, ende mit alder onnoselheijt rusten wij 110int godtlijck wesen, ende hoe wij dan meer in die onnoselheijt 111comen, hoe wij eenuuldigher in Godt comen ende godtlijcker 112werden, want, als wij mit die onnoselheijt in Godt, tot Ghodt 113komen, dan werden wij weselijck omvanghen van Godt, 114ende Godt openbaert ons dan wonderlijeke ende den ver- 115borghen schadt Sijnder Godtheijt ende macht ons godtlijck 116ende godtlijcke docktooren in die Heijlighe Schriftuer. Ende 117dat is seker, want, daer wij staen in die onnoselheijt, daer

[p. 65]

118staen wij in een opgheheuentheijt ons gheests bouen ons 119seluen ende in Godts teghenwoerdicheijt, ende in die stilheijt 120ons geests ghebruijcken wij Godt in alder puerheijt, ende 121Godt is daer, ende daerom en ist ock niet wonder dat ons 122gheopenbaert wort die groote wonderen in Godt ende van 123Godt, die daer sijn bouen alle wonderen, ende alle die ver- 124borghen wonderen die in der Heijligher Schrifturen ver- 125borghen sijn. Ende in dese wonderen die ons gheopenbaert 126werden, worden wij gheheel onnosel ende worden ghesmol- 127ten ende verliesen eensdeels ons natuerlijck weesen ende 128worden mit dat godtlijcke Wesen ouerwesent in een lieffelijck 129ghebruijcken van den godtlijcken wesen, ende in dat ouer- 130storten van dat godtlijcke wesen, daer in worden wij ons 131seluen ledich ende worden in alles onnosel ende werden 132gheheel in Godt gheset, dat wij anders niets niet en gheuoelen 133dan Godt, ende dat wij anders niets niet en wercken dan 134Godt, noch ons niets niet en is dan Ghodt, ende soe wort ons 135die onnoselheijt weselijck inden Wesen Godts ende in al dat 136ons open gedaen is inder Heijligher Schrifturen weselijck 137wort. Als wij dan dese onnoselheijt hebben, soe en sal ons 138al dat daer buijten is in der Heijligher Schrifturen in niets 139niet beletten, noch schadelijck, dan profijtelijck sijn ende in 140al dat wij lesen van buijten, sal begrepen sijn godtlijck in 141Godt. Ons en sal niets niet belasten, noch beswaeren, noch 142in dit noch in dat, noch hier noch daer, noch van buijten 143noch van binnen, ende dat is seker, hoe wonderlijck die 144ock bewonden is mit duijsterheijt in die letter, ende dit is 145waerachtich, want Godt salt al ontsluijten, alsoe dat wij niets 146niet en sullen hebben, noch bekennen, noch ghebruijcken, 147daer wij Godt niet in en sullen hebben ende beschouwen. 148Hebben wij die onnoselheijt weselijck, wij hebbent al, dat 149wij hebben oft hebben moghen ende al dat wij besitten, 150lesen, ghebruijcken, wtwendich oft inwendich, oft dat geeste- 151lijck oft godtlijck is, wij sullen dat ghebruijcken, bekennen 152ende sullen hier in soe weselijck blijuen. Sijn wij in onnosel- 153heijt, ons en sal niets niet ghenomen noch ghegheuen wor- 154den, want wij sijn in Godt ende alle tijt bij Godt, ende soe 155sijn wij onueranderlijck ende in eenen Wesen weselijck in 156Godt, ende al soe en mach ons ock gheen donckerheijt 157schaeden, noch die diepheijt, noch die hoghe misterien die

[p. 66]

158daer in verborghen sijn oft verborghen blijuen, hoe wel ock 159die cranckheijden, die aermoet ende alleijndicheijt ons ghe- 160moeten ende ouercomen.

161Ist dat wij hier toe comen ende dat wij dit sueken, meijnen, 162ende dat dit ons wesen is, sus eenuuldich, sus onnosel sijn, 163soe sijn wij op dat hoochste ghecomen ende sijn gheleert van 164Cristom,door Christum, in Christo weselijck ende waerachtich 165in alle die verborghentheijt der Heijligher Schrifturen ende 166in allen Sijnen verborghen weghen, ende Christus is ons 167glorij, ons rijckdom, ons sterckheijt ende ons wesen, ende 168ons bekennen ende ons gheleertheijt, ende daerom soe sijn 169wij salich, want wij en cunnen niets niet Verliesen, noch ons 170en can niets niet ghenomen gheworden, noch wtwendich, 171noch inwendich; want dese godtlijcke kennis is weselijck in 172ons. Die onnoselheijt bewaert ons, die beschermt ons, in al, 173ouer al, dat wij bij Godt in eenen wesen blijuen, dat wij ock 174niet en achten oft wij veracht, versmaet werden, oft dat wij 175hongher oft dorst lijden, oft dat wij aermoet oft alleijn- 176dicheijt hebben, oft dat wij berooft worden van ons ghemack 177oft van onse nootdruft in spijs oft in clederen, oft dat wij in 178groote versmaetheijt ende groot lijden comen, jae, niets niet 179en achten ende dat en is niet wonder: die leuendighe waer- 180heijt is in ons. Daerom, sijn wij dan in die onnoselheijt, 181ende dat wij Christum hier in volghen, soe sijn wij salich, 182ende dat is seker, want ons en mach niet gheraecken, noch 183dat wtwendich, noch dat inwendich is. Want is daer noch 184iet dat ons wtwendich in dit oft dat gherackt ende wij hier 185gheturbeert werden, soe sijn wij noch al wt die onnoselheijt 186ontset, ende Christus en is ons noch niet gheheel bekentelijck 187gheworden ende ons sijn noch verborghen die godtlijcke 188Misterien der Schrifturen, ende noch vremt ende wijt, soe 189wij in die wtwendighe dinghen die ons ghemoeten noch 190verontrust worden ende in Godt niet en blijuen.

191Daer om behoorden wij mit alder nersticheijt hier in te 192aerbeijden, ende en souden niet rusten, wij waren dan inden 193staet der onnoselheijt. Een heijlich mensch seet: ‘in den 194staet der onnoeselheijt sijn wij bouen ons seluen, wt ons 195seluen, ende daer om, soe en mach ons niets niet benauwen 196noch beswaeren. Dat dit waer is hebben wij int leuen der 197Heijlighen ende sunderling in dat leuen van dat heijlichdom

[p. 67]

198der Heijlighen, welck Christus den Soon Godts is. Dit weet: 199alle die waeren in die onnoeselheijt, die waeren alle tijt vrij, 200los, bloot in alle haer alleijndicheijt ende aermoet, hoe seer 201ock van buijten ende binnen beruert worden. Dit is waer, 202want sij waren alle tijt van binnen inden gheest verheuen, 203in Godt bouen al dat den wtwendighen mensch gheschieden. 204Sij lieten den wtwendigen mensch staen in alle aermoet, 205in alle lijden, ende sij bleuen hier in tot den eijnd haers leuens, 206ende hoe groot dat het lijden ock was van buijten, sij waeren 207hier in al van binnen verheuen, ende sij en lieten haer niet 208berueren van binnen, sij bleuen hier mit al in Godt. Haer 209naetuer wart wel beruert, dan haeren gheest bleef onberuert 210in haer, ende dat en was niet wonder, sij stonden inden staet 211der onnoselheijt, ende daer door quamen sij tot den staet der 212volmacktheijt des gheests, dat sij Godt altijt ghebruijckten 213ende bij haer ende in haer hadden, ende daerom en mocht 214haer niets niet ghenaeken noch berueren, noch sij en mochten 215niets niet besitten noch ghebruijken noch bekennen dan 216Godt alleen in Sijnen wesen ende alsoe was Hij haer wesen, 217haer leuen ende haer bekennen, ende altijt die blootheijt des 218wesens daer sij in stonden in haer seluen ontdaen.