Gedichten

[p. 233]

Lentezucht

O! ik tracht zoo naar de bloemen,

De eerste bloemen van den hof!

Winter plunderde al de bedden,

Lei hun bonten tooi in stof:

Doch reeds wieglen ranke stengels

In het zonlicht heen en weer.

Vormt u, knopjes; verft u, kelkjes;

Haast u, bloemkens!... Ach, wanneer?...

O! ik tracht zoo naar het loover,

't Jonge loover in het bosch!

Naakt en droevig staan de boomen:

Winter roofde hun den dos.

Maar de botten zwellen, zwellen!

Breek uw kluisters, schuchter loof;

Kom te voorschijn, spreid u, kleur u....

Wat ik me in uw schaüw beloof!

[p. 234]

 

O! ik tracht zoo naar de zangen

 

Van het lustig vooglenkoor!

 

Al de nestjes zijn verlaten:

 

Winter had geen hart, geen oor!

 

Maar, reeds is de tak gekozen....

 

Haastig, zangers, niet gedraald!

 

Rept uw wieken, scherpt uw snavels;

 

Pluimpjes, halmen aangehaald!

 

 

 

Ach! wat heb ik vaak naar loover,

 

Bloemen, vooglen zoo getracht!

 

Lente kwam, nog bleef ik zuchten:

 

'k Lette niet op wat ze bracht!...

 

Haast u niet, gebloemte, loover;

 

Vogels, bouwt uw nest in vreê;

 

Immer blijft mijn hart verlangen:

 

Elk getij brengt wenschen meê!