Gedichten

[p. 267]

Een Meilied

Gegroet, gegroet, gij schoone bloem,
Gij geurge roos in 's Heerengaard,
Gij lelie, van de smet gespaard,
Van Eva's nakroost, gij de roem!

Gij loktet door het zondenzwerk,
Dat de aarde omving, een stralenschicht
Van 's hemels zegenspreidend licht;
En nevel vlood met rassche vlerk.

Verheven boven allen prijkt
Ge in heerlijkheid en reinen glans:
Als voor de maan aan 's hemels trans,
Voor u al 't aardsch gesternte wijkt.

Bestraal met zachten schijn ons pad,
Opdat we voorwaarts gaan met moed
Door wel en wee, door zuur en zoet,
Nooit hopeloos, nooit afgemat.

[p. 268]

 

Maria, tusschen God en mensch

 

Verkoren middlares, ons hart

 

Richt steeds naar u in vreugd en smart

 

Zijn droefste klacht, zijn zoetsten wensch:

 

 

 

Verlicht gij 't leed, dat plettrend drukt;

 

Droog gij den traan, die hooploos vliet;

 

Bescherm gij hem, dien elk verliet;

 

Richt op, wien schuld ter neder bukt.