Wat zei, wat zong 'dat Kwezeltje'

[p. 73]

De Spinsters

Door het ruizlend loof der linden
Fluisteren de zomerwinden
Met der bosschen geur bevracht;
En de zeelucht mengt heur asem
Aan den zoelen, frisschen wasem,
Die der zonne gloed verzacht.
In het lommer neergezeten
Wordt en hitte en druk vergeten.
Naarstig d'arbeid toegedaan
Doen de vlugge, nijvre vingren
't Klosje wentelen en slingren,
Wijl de voet het wiel doet gaan.

I.

Aan 't spinnerok!

Met vlas en vlok

Zij 't rond en rond

Bekleed, met vezels zacht en blond!

Doch leg ter zij

Wat is verward

Of ruw en hard,

Het doet geen dienst ter spinnerij!

II.

Nu eerst den draad

Met wijs beraad

Aan 't klosje vast,

Opdat het, hangend, door zijn last

Den vezel strek'

En draaiend hem

Te zamen klem'

En naar behooren spanne en rek'.

[p. 74]

III.

Dan zacht getwijnd:

Den draad verfijnd

Op maat en tijd,

Wijl hij door vlugge vingren glijdt,

En 't wieltje ruischt

Met zacht gesnor

Bij 't staag gepor,

Bij 't ommewentlen onbesuisd.

IV.

Wijl alles gaat

Op tijd en maat

In kalme vree,

Waart vaak een blik ter verre zee,

Al angst en wee.

Piept daar geen zeil,

Ginds, boven 't peil?

Ja, ja, wel twee! Ras op! Ter ree!

V.

Zij komt, de sloep!

Met blij geroep

Schuift vlug en blij,

En vrouw en maagd het wiel ter zij,

En loopt en lacht!

Zij zijn terug

De visschers stug!

‘Hij is erbij!’ juicht elk, ‘hij! hij!’