Kluchtige avonturen van Baron von Münchhausen

(ca. 1885)–Rudolf Erich Raspe– rechtenstatus



[pagina 1]
[Kluchtige avonturen van Baron von Münchhausen] Münchhausen die naar Rusland trekt, Komt op een veld met sneeuw bedekt. Hij ziet geen huis of gastvrij dak, En bindt dus 't paard aan eenen tak.
[pagina 2]
Hij legt zich op zijn mantel neêr, En denkt dra aan het beest niet meer. Ontwakend in den morgenstond, Ziet hij verbaasd nu in het rond.
[pagina t.o. 2]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 3]
Hij ligt op 't kerkhof op een zerk, En 't paard hangt boven aan de kerk. Want boven 't dorp, door sneeuw bedekt, Had hij zich 's avonds uitgestrekt.
[pagina 4]
De sneeuw was 's nachts weêr weggedooid. En onze vriend omlaag gegooid. Dus wat hij aanzag voor een tak, Bleek nu de spits van 't torendak.
[pagina t.o. 4]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 5]
Maar hij bedenkt zich niet, meteen Schiet hij zijn paard weêr naar beneên. Eens als hij door het venster ziet, Bemerkt hij eenden in het riet.
[pagina 6]
De Vrijheer grijpt zijn jagtgeweer, En snelt naar d' oever van het meer. Daar komend merkt hij, schoon te laat, Dat op den haan geen vuursteen staat.
[pagina t.o. 6]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 7]
Die nog te halen vordert tijd, Ligt is hij dan de eenden kwijt. Maar peinzend en bedroefd van zin, Schiet hem op eens een middel in.
[pagina 8]
Münchhausen niet bevreesd of bang, Legt fluks 't geweer aan zijne wang. En slaat zich op het regteroog, Zoodat er eene vonk uit vloog.
[pagina t.o. 9]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 9]
Hoe vreemd, de vonk ontsteekt het kruid, En zeven eendjes zijn nu buit. Dus knapen wat u ooit ontmoet, Ziet dat gij als de Vrijheer doet.
[pagina 10]
Eens dat hij zich op straat bevondt, Vervolgde hem een dolle hond. Hij, voor de beet des honds beducht, Neemt dus natuurlijk snel de vlugt.
[pagina t.o. 11]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 11]
Maar werpt zijn jas eerst op de straat, Daar dan het loopen beter gaat. De hond die in het jasje bijt, Geeft hem tot redding juist de tijd.
[pagina 12]
Een voordeur die geopend was, Kwam hier den Vrijheer goed van pas. De hond wordt spoedig afgemaakt, Waardoor hij weêr in vrijheid raakt.
[pagina t.o. 13]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 13]
Zijn huisknecht hangt op zijnen last, Het jasje in de kleederkast. Verbaasd komt 's andren daags de knecht, Wijl hij tot zijnen meester zegt:
[pagina 14]
‘Naar mijne meening is 't gewis, Dat heel de kast bezeten is!’ Men kijkt er na, en zonderbaar De heele kast is dol voorwaar.
[pagina t.o. 14]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 15]
Hij wilde zijnen bijstand biên, Om eene vesting te bespiên. Een stuk geschut dat men ontbrandt, Geeft hem een middel aan de hand.
[pagina 16]
Juist als de bom haar baan begint, Springt hij er op, vlug als de wind. Pas is hij echter halver weg, Of hij, bij nader overleg,
[pagina t.o. 16]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 17]
Denkt als ik in de vesting kwam, Waar 't mooglijk men mij 't leven nam. Ik kan terug, daar dat gewis Voor mij de beste keuze is.
[pagina 18]
Men schiet van uit een fort op hem, En daardoor raakt hij uit de klem. Hij springt op d' andren bom nu vlug, En is dra in het kamp terug.
[pagina t.o. 18]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 19]
Münchhausen rijdt op zeekren dag, Een poort in na een grooten slag. Komt op de markt bij een fontein, Zijn paard drinkt 't water frisch en rein.
[pagina 20]
Maar hoe hij 't beest ook drinken laat, Het wordt van 't water niet verzaad. Waardoor hij eindlijk ommeziet, Hetgeen hem 't vreemdste schouwspel biedt.
[pagina t.o. 21]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 21]
Zijn paard mist 't gansche achterdeel, Dus helpt het water ook niet veel. Gij vraagt wat de oorzaak is geweest, Van dees verandering aan het beest.
[pagina 22]
't Kwam daardoor toen hij binnen reed, Dat men juist 't poortluik vallen deed. Hierdoor was 't arme dier gekloofd, En van zijn achterlijf beroofd.
[pagina t.o. 23]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 23]
Hij komt daarna in 't open veld, En zie, hoe vreemd is 't daar gesteld! Daar loopt het achterlijf van 't beest, Als waar 't steeds zonder kop geweest.
[pagina 24]
Naauw wordt hij dit met vreugd gewaar, Of hecht de stukken aan elkaâr, Met doornen die men in het rond, Daar op de vlakte groeijen vondt.
[pagina t.o. 25]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 25]
En beter dan hij had gedacht, Heeft hij dit werk tot stand gebragt. 't Paard groeide aan tot een geheel, Maar ook de doorn werd een priëel.
[pagina 26]
En 't bragt den vriend een groot gemak, Want hij had nu op 't paard een dak. Eens kwam hij weder bij een plas, Die gansch bezaaid met eenden was.
[pagina t.o. 26]

[pagina 27]
Helaas en nu juist deze keer, Mist onze vriend zijn jagtgeweer. Daar vindt hij echter in zijn zak, Iets dat hem redt uit 't ongemak.
[pagina 28]
Een stukje spek, een eindje touw, Dat geeft hem ook een middel gaauw. Hij bindt het spek aan 't touw, de guit, En werpt het in het water uit.
[pagina t.o. 28]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 29]
De eerste eend verslindt het vlug, Maar 't komt in 't water weêr terug. Hetgeen van dit gevolg ook is, Elk eendje ras gevangen is.
[pagina 30]
Hij vloog er toen meê door de lucht, De schoorsteen in met groot gerucht. Münchhausen klimt den Etna op, En staat welhaast op 's Kraters top.
[pagina t.o. 30]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 31]
Wijl hij het stoute plan nu heeft, Te zien waar of Vulcanus leeft. De vriend bedenkt zich ook slechts kort, En heeft zich naar omlaag gestort.
[pagina 32]
Daar valt door rook en vuur en gruis, Hij nu omlaag met groot gedruisch. En hoe verwonderd keek Vulcaan, Toen hij een mensch voor zich zag staan.
[pagina t.o. 33]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 33]
Wat keken die Cyclopen raar, Als of 't een geestverschijning waar. Maar men ontving hem echter goed, En hij nam afscheid welgemoed.
[pagina 34]
Hij ziet eens ganzen in de lucht, Die nemen overhaast de vlugt. Hij heeft geen hagel in de tas, Dat gansch door hem vergeten was.
[pagina t.o. 35]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 35]
Maar in verlegenheid gebragt, Heeft hij een middel ras bedacht; Hij doet zijn laadstok op 't geweer, En schiet er zes in ééne keer.
[pagina 36]
Münchhausen wandelt in een bosch, Daar komt een leeuw nu op hem los. Het beestje maakt zich juist gereed, Den vriend te vatten bij zijn kleed.
[pagina t.o. 37]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 37]
De Vrijheer echter ook niet mis, Weet hoe de leeuw te krijgen is. Hij pakt hem bij den bek alreê, En scheurt het ondier zoo in twee.
[pagina 38]
Münchhausen op een verren togt, Heeft ook den Sultan toen bezocht. De Sultan zegt: ‘uw smaak is fijn, En proef nu eens dit glaasje wijn.’
[pagina t.o. 38]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 39]
Hij proeft het met zorgvuldigheid, En geeft den Sultan dit bescheid: ‘'t Is lekker, maar voor een miljoen, Zal ik 't u beter proeven doen.’
[pagina 40]
‘Heel goed, maar gij weet wel, o maat, Dat ik mij nimmer foppen laat. Staat hier de flesch om vier uur niet, Weet dat ik u onthoofden liet.’
[pagina t.o. 40]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 41]
De Vrijheer echter heeft een knecht, Die een uur per minuut aflegt. Die man doet nu ook goed zijn pligt, En heeft de boodschap ras verrigt.
[pagina 42]
Eens dat hij aan het zwemmen is, Wordt hij verzwolgen door een visch. Maar door zijn vlugheid en verstand, Komt hij tot in de maag te land.
[pagina t.o. 42]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 43]
Een zeeschip dat daar juist passeert, Heeft ras den haai geharpoeneerd. Men brengt het monsterdier aan land, En opent hem het ingewand.
[pagina 44]
Maar naauw is deze daad geschied, Of 't is verbazing wat men ziet. Een man stapt uit de groote visch, Dat niemand dan de Vrijheer is.
[pagina t.o. 45]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 45]
Bedankt hen die zoo juist van pas, Hem redden uit het haaikarkas. Mimi des Vrijheers hazewind, Was door de jaren bijna blind.
[pagina 46]
Waarom hij, tot gemak, den hond, Een lamplicht aan zijn staart vast bond. Maar het gebeurde op zeekren tijd, Daar raakt hij zijnen hond toch kwijt.
[pagina t.o. 47]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 47]
Het dier was afgedwaald van 't spoor, En liep al snuffelend nu maar door. Dat duurde zoo een jaar of tien, Doch van den hond was niets te zien.
[pagina 48]
Tot eens op zeekren schoonen dag Men op het slot hem komen zag. De pooten echter van Mimi Half afgesleten - tot de knie.
[pagina t.o. 49]
Lith. Emrik & Binger.
[pagina 49]
Wat nood dus sprak de Vrijheer strak, 'k Gebruik hem voortaan slechts als brak.

[Kluchtige avonturen van Baron von Münchhausen]