Volledige werken. Deel 2
(1884)–Theodoor van Rijswijck–
Auteursrechtvrij
[pagina 382]
| |
Daer zag zy by den schyn der maen,
Die op heur voorhuis gaf,
Een jong en ryzig Pelgrim staen,
Met kallebas en staf.
Hy vroeg wat legstroo in de schuer:
De goede weduwvrouw
Gaf hem by 't krakend keukenvuer,
Een plaetsken in de schouw.
Zy bragt hem koek en melksoep aen,
En sneed hem beuling af;
En vroeg toen waer hy heen wou gaen
Met kallebas en staf.
Hy sprak: ‘ik reis de wereld rond
En heb noch maeg noch vrind;
Ik zoek wat ik nog nimmer vond
Wat ligt een ander vindt;
Een harte, dat het myne wil,
En trouw blyft tot aen 't graf;
En dan eerst blyf ik thuis en stil,
Met kallebas en staf.’
De weduwvrouw bekeek hem goed,
Met lonken van op zy;
Heur boezem zette zich in gloed;
Zy schoof wat nader by,
En vond het een uitheemsch bestaen,
In rusteloozen draf,
Zoo altoos altoos door te gaen,
Met kallebas en staf.
Zy hield hem op nog dagen lang,
En vroeg tot middernacht,
Hem telkens om verhael en zang
Van zaken nooit gedacht.
En als hy dan vertrekken zou,
Bedacht zy zich kort af,
En vroeg of hy maer blyven wou
Met kallebas en staf.
| |
[pagina 383]
| |
De reizer knikte op deze vraeg,
Zy werden man en vrouw;
Hy hing zyn hoed en schelpen kraeg
In 't hoekje van de schouw.
De buertschap vierde 't echtfeest meê,
't Geweer schoot pif pof paf!
Men wenschte Martha heil en vreê,
Met kallebas en staf.
Vrouw Martha's neefjes waren kwaed,
Hun uitzigt werd een droom;
Zy schoten toe, helaes! te laet,
De Pelgrim was hun oom.
En menig meisje in jaloezy,
Riep, toen men bruiloft gaf:
‘Ach! klopte er ook eens een by my
Met kallebas en staf!’
|
|