Stichtelijk sang-prieel, belommerd met het Hooge lied Salomons, ende andere heilige gesangen

[p. 88]

Het achtste hoofd-stuk;

WAAR IN

De Bruid wenscht den Bruidegom in den vleesche geopenbaard te sien (1): Sibegeert van hem ondersteund en omhelsd te worden (3). De Bruidegom besweert de Dochteren Jerusalems, dat si de ruste des Bruids niet sleuren (4). De Dochteren Jerusalems verwonderen haar over de deftigheid des Bruids, opkomende uit de woestijne ende leunende op haaren Bruidegom (5). De Bruid segt de opwekkinge van haar aan den Bruidegom gedaan (5): Si bidt, om nooit van sijne lievde gescheiden te worden (6): Si spreekt van haare Jonge Suster (Gemeinte uit de heidenen) (8). De Bruidegom geevt te kennen de sorge, die hi voor sijnen wijngaard draagt (11): Hi beveelt, dat de Bruid hem haare stemme hooren laate (13). De Bruid wenscht na de haastige komste des Bruidegoms (14).

Hier sijn spreekende

BRVID, BRVIDEGOM, DOCHTEREN JERVSALEMS.

[p. 89]

Bruid.

Sang: Sarabande.

OCh dat gi mi (o! Lievste!) waart een broeder! En dat gi soogt
de borsten mijner moeder! Dat ik u op dees' lag're straaten vond; Ik soud'
u kussen met mijn mond; Ik souw mijn armen om uw' lenden slaan; Ook souden

[p. 90]

 

si mi niet verachten gaan.

⁽¹⁾ Och dat gi mi (o! Lievste!) waart een broeder
En dat gi soogt de de borsten mijner moeder!

Dat ik u op dees' lag're straaten vond!

Ik soud' u kussen met mijn mond,

Ik souw' mijn armen om uw' lenden slaan,

Ook souden si mi niet verachten gaan.

⁽²⁾ Ik soud' u in mijns moeders huising leiden,
En gi soudt mi met uwe leering weiden:

Ik soud' u drank van kruider-wijn, en soet

Toebeek'ren eel granaate - bloed.

⁽³⁾ Dat onder 't hoosd sijn slinkerhand mi si,

En sijne rechter-hand omhelse mi!

(1) Och dat gi mi als een broeder waart, suigende de borsten mijner moeder! dat ik u op de straaten vonde! ik soude u kussen; ook en souden si mi niet verachten.

(2) Ik soude u leiden, ik soud u brengen in mijnes moeders huis, gi soud't mi leeren: ik soude u van specerije-wijn te drincken geven, ende van 't sap van mijne granaat-appelen.

(3) Sijne slinker-hand sionder mijn hoofd, ende sijne rechterhand omhelse mi.

[p. 91]

Bruidegom.

Sang. Courante.

A Anhoort mijn woorden, Gi, din dees oorden (O Sions Docht'ren!)
spoort! Ik ik besweer u, hoort; Belet doch niet, Dat mijn Vriendin ge-
niet Een soe --- te rust, Haar's her ---- ten lust; Sie toe, dat gi haar vreugd

[p. 92]

 

niet blust.

⁽⁴⁾ Aanhoort mijn woorden,

Gi, d'in dees oorden

(O Sions Docht'ren!) spoort!

Ik ik besweer u, hoort;

Belet doch niet,

Dat mijn Vriendin geniet

Een soete rust,

Haars herten lust

Sie toe, dat gi haar vreugd niet blust.

(4) Ik besweere u, gi Dochteren Jerusalems! dat gi die Lievde niet op en wekt noch wakker en maakt, tot dat het [deselve] lust.

[p. 93]

Dochteren Jerusalems.

Sang: Poliphemus aan de strande---

WIe is 't, die w' uit de woestijnen Sien verschijnen, Die daar treedt
so deftiglijk? Si wiens fraaije leedtjes leunen, Ende steunen Op haar Liev
so lievelijk?

[p. 94]

 

⁽⁵⁾ Wie is 't, die w' uit de woestijnen

 

Sien verschijnen,

 

Die daar treedt so destiglijk?

 

Si wiens fraaije leedtjes leunen,

 

Ende steunen

 

Op haar Liev so lievelijk?

(5) Wie is si, die daar opklimt uit de woestijne, ende haar lievelijk leunt op haaren Lievsten?

Bruid.

Sang: Bon Dimel hoch da tom ids her---

'k HEb (Liev!) u onder d' appel-boom Gewekt; daar heeft in

[p. 95]

 

sinerten-stroom Uw' swang're moeder u gebaard; Met smert u voorgebragt

 

op d' aard'.

'k Heb (Liev) u onder de appel-boom⁺
Gewekt; daar heeft in smerten-stroom
Uw' swang're moeder u gebaard;
Met smert u voortgebragt op d' aard.

⁽⁶⁾ Laat mi een segel op uw' hert
En armen sijn, dat ik niet werd'
Verlaaten; want de lievd' is groot,
S' is sterk s' is sterk, gelijk de dood:

+ Onder den appelboom hebbe ik u opgewekt, daar heeft u uwe moeder met smerte voortgebragt, daar heeft se [u] met smerte voortgebragt, [die] u gebaard heeft.

(6) Set mi als een segel op uw' herte, als een seegel op uwen arm: want de lievde is sterk, als de dood De yver is hard, als het grav haare koolen, sijn vierige koolen, vlammen des HEEREN.

[p. 96]

 

Als 't grav is d' yver wonder-hard:

 

Een vier, dat d' heetste vlammen tart,

 

Sijn haare koolen, 't is een gloed,

 

Daar alle brand voor swichten moet.

 

 

 

⁽⁷⁾ Geen water-stroomen, geen rivier

 

Souw blusschen ooit dit minne-vier:

 

Schoon iemand al sijn schatten bragt

 

Voor deese lievd', hi wierd' veracht.

 

 

 

⁽⁸⁾ Een kleine Suster hebben wi,

 

Daar sijn nu nog geen borsten bi:

 

Wat sullen wi s' (als men haar

 

Sal spreeken) doen, dat nuttig waar?

(7) Veele wateren en souden deese Lievde niet konnen uitblusschen: ja de rivieren en soudense niet verdrinken: al gave iemant al't goed van sijn huis voor deese lievde, men soude hem t' eenemaal verachten.

(8) Wi hebben eene kleine Suster, die nog geene borsten en heeft: wat sullen wi onse Suster doen in den dag als men van haar spreeken sal?

[p. 97]

 

⁽⁹⁾ Wanneer als marm'ren muir-werk si

 

Onwrikbaar is; dan sullen wi

 

Op haar een kostelijk kasteel

 

Van silver timm'ren wonder-eel.

 

 

 

So s' als een deur, die open staat,

 

Het waare woord inrijden laat,

 

Wi sullen haar bestekken gaan,

 

Met ced'ren planken-hout omslaan.

 

 

 

⁽¹⁰⁾ Ik ben een muir, mijn borsten sijn

 

Als toorens van een flonk're schijn:

 

'k Was in sijn oogen seer bemind,

 

Als eene, die den vreede vindt.

(9) So si een muir is, wi sullen een paleis van silver op kaar bouwen:
Ende so si een deure is wi sullen se rondom besetten met cederen planken.

(10) Ik ben een muir, ende mijne borsten sijn als toorens: Doe was ik in sijne oogen als eene die vreede vindet.

[p. 98]

Bruidegom.

Sang: De x. Geboden. Heft op u hert---

EEn vruchtb're bergh vol wijngaard-boomen Had Davids scepter-
swaaijend' Soon; Daar op liet hi veel hoeders koomen, En nedersetten met
der woon.

[p. 99]

 

⁽¹¹⁾ Een vruchtb're berg vol wijngaard-boomen

 

Had Davids scepter-swaaijend' Soon;

 

Daar op liet hi veel hoeders koomen,

 

En nedersetten met der woon.

 

 

 

Die bragten ijder voor de vruchten

 

Hem duisend silverlingen aan.

 

⁽¹²⁾ Maar ik gaan (sonder ooit te vluchten)

 

Mijn wijngaard selver gade slaan.

 

 

 

De duisend silv're penning-schijven

 

Die sijn voor u, o! Salomon!

 

Maar tweemaal honderd laat gi blijven

 

Voor 't volk, op wien het hoeden ston.

 

 

 

⁽¹³⁾ O! Hovs-bewoonster! Uitverkoren!

 

De metgesellen (o! mijn Bruid!)

 

Die neigen na uw' stem haar ooren:

 

Laat mi doch hooren uw' geluid.

(11) Salomo hadde eenen wijngaard te Baal-Hamon: hi gav desen wijngaard van de hoeders:
Een yder bragt van de vrucht des selven duisend silverlingen.

(12) Mijn wijngaard, dien ik hebbe, is voor mijn aangesichte: De duisend [silverlingen] sijn voor u, O! Salomo! maar twee honderd sijn de hoeders van de vrucht des selven.

(13) O! gi Bewoonster der hoven! de metgesellen merke u op uwe stemme: doet [se] mi hooren.

[p. 100]

Bruid.

Sang: Ontwaakt gi Nederlanders---

KOomt haastig, mijn Beminde! Weest als een welp der hinden, Of rhee
die bi 't geboomt Der specerië-bergen, De winden schijnt te tergen: Koomt
haastig, Lievste! koomt.

[p. 101]

 

⁽¹⁴⁾ Koomt haastig, mijn Beminde!

 

Weest als een welp der hinden,

 

Of rhee, die bi 't geboomt

 

Der specerië-bergen

 

De winden schijnt te tergen:

 

Komt haastig, Lievste! koomt.

(14) Koomt haastelijk, mijn Lievste! ende weest gi gelijk een rhee, of gelijk een welp der harten op de bergen der speceriën.

[p. 102]

Openbar. XIX. 9.

Salig sijn se, die geroepen sijn tot het Avond-maal van de Bruilovt des Lams.