Lenteloveren

[p. 43]

De bloemen.

Wat zijn mijn lieve bloemen schoon,

Wat zijn ze rijk en mooi!

Zij staan als koningskindjes,

Zoo schittrend is haar tooi.

Zoo vorstlijk zijn zij uitgedost,

In rood en blaauw en geel,

Met kleine gouden kroontjes.

En blaadjes van fluweel.

Maar ach, haar aanzijn is zoo broos,

Zoo kort haar bloei en vreugd,

En - 't kan mij soms doen zuchten -

Zoo is het beeld der jeugd!

En echter, bloempjes, 'k heb u lief;

En zijn wij broos als gij,

Dat uw bevallige onschuld

Ons beeld dan tevens zij.

[p. 44]

 

Wat is de Hemel-Vader goed.

 

Die ons die bloemen schenkt,

 

Ze met zijn zonnc koestert

 

En met zijn regen drenkt!

 

 

 

Hij geeft ons meer dan graan en wol

 

En meer dan overvloed,

 

Ook zangers in het lommer

 

En bloemen voor den voet.

 

 

 

Maar is deze aarde reeds zoo schoon,

 

O, hoe vol zaligheid

 

Moet dan de hemel wezen,

 

Die Jezus ons bereidt!

 

j. ter gouw.

In een' slechten rok steekt dikwerf even zoo Teel en somtijds meer ijdelheid, dan in een hofkleed.

Pachter martijn.