Het klokkelijn.
Broeders, 't moet een liedje er op gezongen,
't nieuwe kloksken hangt: bin, ban, bon.
Ende weêr met zijn metalen tonge
't zingt en 't klinkt: bin, ban, bon.
Ei, broeders, liedjes doen ons leven!
Gij zingend, klingend dingen, wellekom,
welken name zullen wij u geven
dat gij preutscher klinkt: bin, ban, bon?
Zulken name willen wij hem geven
aan het zingend ding: bin, ban, bon,
dat hij blijve in d'herten ons geschreven
en hun spreekt: bin, ban, bon.
Roelant zal het kloksken bij ons heeten
dat ons zingt en klinkt: bin, ban, bon.
D'ouden Roelant zoûn wij wel vergeten
en zijn zin: bin, ban, bon.
Ei, broeders, liedjes doen ons leven!
Gij zingend, klingend dingen, wellekom,
Roelant's name zullen wij u geven
dat gij preutscher klinkt: bin, ban, bon.
Roelant hong te Ghent al op die halle
en als Roelant zong: bin, ban, bon,
al de gilden stormden naar de wallen,
't zweerd in hand: bin, ban, bon.
Koor: (zie koor van III).
| |
Zóó moet alles hier aan 't herte spreken,
zelve 't klingend ding: bin, ban, bon,
van den tijd die - lacy - is geweken,
doch komt weêr: bin, ban, bon!
Zoo dan, broeders, Roelant is de name
van het klingend ding: bin, ban, bon.
't Zong ons ook, zoo 't eens zoo verre kwame
‘Weer in hand’ bin, ban, bon!
Ei, broeders, liedjes doen ons leven!
Gij zingend, klingend dingen, wellekom,
en indien ge ooit storremsein moet geven,
wij zoûn stormen ook, drom bij drom.
|
|
Auteursrecht onbekend