|
| |
| |
| |
De predikant spreekt:
Martijn, het is voor jou een zware dag vandaag.
Nog meer dan anders zult ge missen
de liefde die alleen een moeder geven kan.
't Is moeilijk voor mij om te zeggen
wat ik toch zeggen moet omdat ik voel
dat ik een muur tusschen ons af moet breken
die in de laatste maande' al hooger werd.
'k Begrijp, hoe pijnlijk dit gesprek voor jou is,
maar 'k mag je zoo niet laten gaan...
'k Heb je twee jaren eerst als kind gehad;
je was een frissche levendige jongen
vol levenslust; ik had schik in je vragen
en in den wil die uit je sprak
om het geleerde te doorgronden.
Maar toen je veertien jaar was bleef je weg,
als zoovele and'ren en je vader zei,
dat het was door het vele huiswerk,
maar 'k begreep, dat er nog wat anders was.
Verleden jaar ben je teruggekomen:
je had getwijfeld, zei je, maar nu wist
je, dat je aangenomen worden wou,
en je zou graag elke week weer komen.
In die jaren was het gebeurd,
dat je je moeder had verloren
en je vader hertrouwd was. Ik begreep
dat je moeite had je te schikken en wachtte
in de hoop, dat je bij mij komen zou,
| |
| |
maar je kwam niet en 'k voelde
dat je wel wilde maar niet dorst.
Om te zien, ben je haast een man
maar in je wezen is nog veel van den jongen
en doordat ik zelf twee jongens heb
wat ouder dan jij bent, begreep 'k al gauw
dat er iets was, wat je niet kon verwerken.
Graag zou ik je willen helpen,
maar alleen een moeder kan dat doen:
het een'ge wat ik doen kan, is te griffen
in je gemoed een enkel woord van raad.
Je bent nu in de jaren dat de drang
te beleven de groote openbaring
der liefde, gaat pulseeren door je bloed
en je vol ongeduld wacht op het wonder
te worden één met de beminde vrouw.
Soms groeien een meisje' en een jongen op
tezaam, zij spele' als kind'ren met elkander
vader en moeder: ‘Willy trouwt met mij,
dat 's vast’. En als zij ouder worden, gaat
de kindervriendschap haast onmerkbaar over
in liefde, rustig als een klare stroom
die zich verbreedt bij 't stroomen door de landen,
opnemend aldoor nieuwe wat ren: zoo
stroomt liefde aldoor breeder uit door hun leven
en zij behooren elkaar voor altijd.
Bij and'ren is het of een knop schiet uit
den grond opeens: wanneer hun oogen samen
komen, begint in harten een muziek
die zij nog nimmer hoorden, heel hun leven
stroom van akkoorde' ontruischt.
| |
| |
Zij weten dat ze elkaar zullen behooren
en behoord hebben in alle' eeuwigheid,
immers liefde kent begin noch einde,
omdat de ziel bestaat in eeuwigheid.
Maar enkel liefde die is van de ziel
zoowel als van de zinne', is die naam waardig,
zin'lijke hartstocht heeft geen resonantie
die doorklinkt in des levens symphonie.
De jeugd bezit een zinnelijk vermogen
dat de dingen zet in toovergloed,
maar wanneer het vergaat blijft er niets over
dan wat koude asch van herinnering.
't Meest grootsch geheim van 't leven is de dood,
de rijkste is hij van 's levens achtergronden,
en niet schrikwekkend voor wie voelt verwant
hem aan de eeuwigheid, bitter voor hem
die alle groei waant met hem ten einde.
De diepe liefde tusschen man en vrouw
is 't grootst geluk, de zachtste troost in 't leven.
Geloof mij, beter is het lange wachten,
d'opstand der zinnen, d'onrust van het bloed,
dan 't klatergouden surrogaat van liefde
dat passie heet, d'onreine Eros,
die schenkt gevaarlijken bedwelmingsdrank.
Ik wou zoo graag dat j'ook wat zei, Martijn.
't Is voor mij zoo moeilijk te praten over
derg'lijke dingen; ik ben het ontwend.
| |
| |
Vader en ik, we zijn samen wel goed,
maar we praten alleen over gewone dingen,
wat in de krant staat, en dat ook niet lang;
't eindigt meestal met dat hij driftig wordt:
hid is liberaal, ik ben kommunist.
Martijn, ik ben blij dat je kommunist bent.
Ik ben het niet, maar 't is een ideaal
waarvoor het zeker waard is om te leven,
en als je in het kommunisme doordringt
en 't Evangelie op je werken laat
dan zult ge vinden dat ze in de kern één zijn
omdat ze beiden willen dat de liefde
het menschelijk leven beheerschen zal.
En wat de liefde tusschen man en vrouw
betreft, de grootste kommunist was Lenin
en hij had heel zijn leven lief één vrouw
met trouwe, zelfopofferende liefde.
In de partij zult ge and're dingen hooren,
ook zien, maar ik ken kommunisten
wier huwelijksleven voorbeeldig is.
En nu tot slot nog deze woorden:
wanneer je denkt aan wat je moeder graag
zou willen dat je deed en werd, Martijn,
dan weet je, hoe je nu moet leven;
en zoo om je lachen de kameraden
omdat je niet mee naar een danshuis gaat
waar onbehoorlijke dingen gebeuren,
word dan niet driftig, maar geef ook niet toe
| |
| |
en je zult zien dat op den duur ook and'ren
je bijvallen. Probeer een kracht te wezen
van zuiverheid in heel je levenswandel
en richt je naar het hoogste altijd.
Ik dank u wel. Ik kan nu niet veel zeggen,
maar ik zal niet vergeten wat u zei.
|
|
Auteursrecht onbekend