Belijdenis voor jonge menschen die God zoeken

[p. 26]

Erne's godsvertrouwen

Ik zie de zon schijnen in de ramen
aan den overkant van de straat,
en naarmate het donker vergaat
groeit in mij een blij beamen
van levens feest'lijk gelaat.

Ik weet, dat geen moeienissen
ons zullen worden bespaard:
elk uur zijn moeienis baart,
maar hoe ze ook naar ons grissen,
het maakt mij niet bezwaard.

Want ik weet, dat alle dingen
eens zullen verkeeren in licht;
eens zal het alles doordringen;
zacht zullen de uren zingen
en de dagen vormen een gedicht.

Of ook achter en naast ons het lijden
werpt zijn schaduw donkermassief
door de breede poort der tijden -
of 't ook al nader komt glijden
te ontgrissen ons als een dief,

in de nacht hen, die 't meest wij beminden,
wik kunnen blijven getroost:
God zal onze wonden verbinden,
ons helpen zal Hij om te vinden
in het geven van liefde troost.