Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Opwaartsche wegen (1907)

Informatie terzijde

Titelpagina van Opwaartsche wegen
Afbeelding van Opwaartsche wegenToon afbeelding van titelpagina van Opwaartsche wegen

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (0.55 MB)

Scans (1.88 MB)

ebook (2.92 MB)

XML (0.17 MB)

tekstbestand






Genre

poëzie

Subgenre

gedichten / dichtbundel


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Opwaartsche wegen

(1907)–Henriette Roland Holst-van der Schalk–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende
[pagina 89]
[p. 89]

In rijpen staat.

 
Wat temperde uw vlam mijn oogen?
 
Ge hunkert niet meer zoo vooruit.
 
Hart waagt ge niet meer den hoogen
 
sprong? en gij stemgeluid
 
gij hebt den klank verloren
 
van zegevierend metaal:
 
gedempter gebiedt uw toorn
 
en de tuin der verlangens wordt schraal.
 
 
 
Uit leven heb ik gedronken
 
rijklijk als uit een bron;
 
zooals in bloemen en vonken
 
weerkeert de kracht van de zon,
 
zoo keert in mijn denken en daden
 
de groote Moeder weer
 
en ben ik vol van zaden
 
der Menschheid van weleer.
 
Maar in anderer dade' en gedachten
 
keert ook mijn wezen terug,
 
zingt mee in het koor der geslachten
 
dat den tijd overspant als een brug.
 
D'onstuimige kracht die bruischte
 
door jeugd als morgenwind,
 
ik goot ze in d' open knuisten
[pagina 90]
[p. 90]
 
van man en vrouw en kind.
 
De bloesem van 't hart is gevallen
 
de zomer van 't hart is ten ende,
 
niet zwermen meer duizendtallen
 
verlangens uit van mijn lenden;
 
niet meer het rekken en hijgen
 
van begeerten die 't hart verscheuren,
 
niet der hoop bovenmatig stijgen
 
en niet bovenmatig treuren.
 
 
 
Een enkel verlange' is gebleven,
 
zacht voel ik zijn gloed in mij lekken:
 
o eeuwig voort te leven
 
in Menschheid het groote bekken.
 
 
 
Zachte jaren die nu komen,
 
zacht licht van den namiddag
 
wanneer het geblaker en 't loome
 
gestreken zijn van den dag;
 
de schaduw wordt lang, weide' omhuiven
 
wolkstaaplingen hoog en stil,
 
als in dat uur de roep der woudduiven
 
zoo innig en vol klinkt mijn wil.
[pagina 91]
[p. 91]
 
Zachte heldenstemming, vrij van treuren,
 
omzweef mij uw zilvren wiek
 
nu voortaan bij alle gebeuren
 
als zilvre koraalmuziek.
 
 
 
Laat de glans der wangen verwelken
 
als windebloem te middag:
 
dra oopnen de diepe kelken
 
van den avond hun purperen vlag.
 
Nu de stormen van 't ik niet meer razen
 
gaat hij zoo vredig zijn:
 
om zijn schat welft als edle vazen
 
het hart zich stil en rein.

Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken