Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Opwaartsche wegen (1907)

Informatie terzijde

Titelpagina van Opwaartsche wegen
Afbeelding van Opwaartsche wegenToon afbeelding van titelpagina van Opwaartsche wegen

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (0.55 MB)

Scans (1.88 MB)

ebook (2.92 MB)

XML (0.17 MB)

tekstbestand






Genre

poëzie

Subgenre

gedichten / dichtbundel


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Opwaartsche wegen

(1907)–Henriette Roland Holst-van der Schalk–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende
[pagina 92]
[p. 92]

Bij sterven.

 
Hier is de grenspaal op paden
 
die ik niet verder zal gaan:
 
gij lachende bol van genade,
 
ik lach u nog eenmaal aan
 
met oogen die reeds omdonkren
 
de schaduwen van het gebied
 
waar alle weten als flonkren-
 
de sterren valt en verschiet.
 
 
 
Leven dat al mijn dagen
 
mij hebt gedrenkt en gevoed
 
met schoonheid en welbehagen
 
en rijkgemaakt mijn bloed,
 
hoe groeide ik van u, van alle
 
uw schepsels en hun krachten,
 
van hun oneindge getallen
 
en diep-reikende geslachten.
 
 
 
Alles heb ik ingezogen
 
door de zinne' in de ziel gezeefd,
 
maar gij hebt ook uit mijn vermogen,
 
ge hebt ook van mij geleefd.
 
Nemende heb ik geschonken,
 
schenkende ben ik gevoed,
[pagina 93]
[p. 93]
 
maar nu ga ik, leeggedronken
 
en gij blijft, een oneindig goed.
 
 
 
O Leven, gij die vervulde
 
dit golfje dat uit u rees
 
en zich ophief en òm-krulde
 
schuim-omzoomd van hoop en vrees:
 
een kort spel van verlangen en heugen,
 
zink ik weerom in uw schoot,
 
Liefste wier diepste teugen
 
voeren tot uw broeder Dood.
 
 
 
O Gij die bij oogenblikken
 
mij ophief en zweven dee',
 
die ik voelde, zonder verschrikken
 
mij omgeven als de luchtzee,
 
Oneindigheid, vreemd weg te zinken,
 
droomloos van u voortaan, -
 
maar de droomen niet minder opblinken,
 
hoevele der droomers gaan.
 
 
 
O Gij die mij hebt bevederd
 
en mij zelven ontstijgen deedt,
 
die het harde ik hebt verteederd
[pagina 94]
[p. 94]
 
geopend tot regenmild leed,
 
en tot zonklare vreugde ontsloten,
 
door wie voelde het nietig eenzaam
 
hart met de warme groote
 
golven van de menschheid saam,
 
 
 
Gij die mijn banden slaakte
 
dat ik als een veertje was,
 
in uw helderen aether geraakte
 
vrij, alle beperking los,
 
die mij hief tot sferen waar teerder
 
levens-aâm de wangen omvaart,
 
Meegevoel, meegevoel, o vermeerder
 
in Menschheid, schoonste dochter der aard.
 
 
 
Vlamt, verglimmende levenskrachten,
 
in laatste heildenken omhoog
 
aan Menschheid, en d' oneindig-zachte
 
beloften van haar diep oog.
 
Heil mij dat door haar mijn daden geweven
 
en mijn stappen in haar gezonken zijn,
 
al hooger mijn Lief moogt gij zweven
 
in al edeler levenspijn!

Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken