Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 60]

VIII
Hellas en Israël

Een duif vliegt aan en nog een:
zie, over der aarde gezicht
een glimp van licht schampt heen
en opnieuw een glimp van licht.

Schemer onmerkbaar begon
en toen begon het dagen,
rees stralend de morgenzon
tusschen witte dampen en won
en won - en wint nòg gestage.

Nooit zal 't meer worden geheel
duister, nooit daalt meer op aarde
nacht-van-vertwijfeling
en grijpt den mensch bij de keel.
Voor de donkerste uren bewaarde
zijn hart nog een flonkering.

Wonder van schoonheid en troost!
Luister mijn kind: van twee zijden
heeft dageraad heerlijk gebloosd.
Op de hooge zonnige weiden
van gezegend schiereiland, 't betoovrende
met zijn rijk-gelede kusten,
waar blauwe zeeën om breken.
En verder oostwaarts, in streken,
waar knoestige olijven omloovren de
hutten en herders 's nachts rusten.
In bergmeren leeft overvloed
van visch, en in kuipen vangen,
vierend hun oogst met zangen,
wijnboeren het druivenbloed.