Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 236]

VIII

Een wijze spreekt: ‘begrijp dit goed: meedeelen
het hoogste leven, schenke' uit overvloed,
beteekent: schenkend rijker worden. Velen
weten 't, weinigen dragen 't in hun bloed.

Tracht te behouden en ge zult verarmen.
Schenk zonder reek'nen weg en ge wordt rijk:
den zóó schenkende stroomen zachte, warme
wellen van troost toe onuitputtelijk.

Voel u één met den wil van 't Albestaan,
dan zal, in leve' en dood, geen angst u kwellen.
Voor wie zich op verbondenheid instellen
valt weg de zwarte sluier van den waan.

Schenkers moeten we worden, moeten schenken
niet geld en goed alleen, neen 't eigen zelf,
het licht uit de vuurtoren van het denken,
de schat uit het diepe hartegewelf.

Als allen schenkend allen naderkomen,
dat wordt het weefsel der verbondenheid
àl vaster; àl dichterbij komt de tijd,
waarin we droomen eendre geluksdroomen.’