Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 249]

VIII

Ik kende u niet, mijn God,
maar gij riept en liet niet af;
mijn hart bleef in mij onrustig,
soms voelde ik vermetel, soms laf:
ik wist het zelve niet,
dat ik worstelde aldoor met u.

Ten leste gaf ik mij over
en vond u niet toornig, maar luw
en in u den laten vrede...
Ik dank u deemoediglijk
dat ge niet afgesneden
mij hebt van uw wordend rijk
en in mijn bladerloos
getijde ik nog stijgen mag
met trillenden vleugelslag
daarheen waar fonkelt de roos van uw vrede
in den ongerepten dag.

Dank dat mogen mijn zwakke handen
helpen van uw rijk den bouw,
dat ge aanvaardt mijn avondtrouw,
mij bindt met zachte banden.
en vergeeft het late van mijn berouw.

Ge schenkt mij zeer edelmoedig
het daggeld voor dienst van een uur,
uw liefde vloeit tot mij overvloedig
en ik bid nu alleen om een moedig
hart in het laatst avontuur.