Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 253]

X

Dichters van heden, als de vrede daagt,
te heelen beginnen de smartlijke wonden,
maar nog wordt menige ziel gevonden,
die in het verborgne haar droefheid draagt, -

wij halen de gevangenen in,
gedenken plechtig de martelaren,
zij die ons lichtende sterren waren,
met innige aandacht en vromen zin, -

nog zijn de koorden der harten gespannen,
nog trilt verontwaardiging na in 't gemoed, -
de vrouwen weenen in stilte, de mannen
verbijten hun tranen, - maar ach, het bloed

schreit nog om wraak en kan niet vergeven, -
zingt, Dichters, hun lieflijke liederen voor,
waarin een zilveren draad is geweven
en leidt hun hart op een hooger spoor.

O, Dichters, God schonk u in Zijn genade
de kostlijke gave van het lied;
wikkel het torso van hun verdriet
in plooien eener blauwzilveren wade, -

laat de vloed van uw meegevoel. overstroomen
het land der verbeelding, dat leeg en zwart
op de bevruchtende krachten mart,
en gouden oogsten daar op doen komen.

Dichters van heden, stort overvloed
uit uw hoorn vol bloemen en vruchten,
maak 't leven weer rijk aan gouden genuchten,
maak eindlijk weer vreugde 't gemeene goed.