Rethoricale wercken(1562)–Anthonis de Roovere– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Maria mater gratie. O Vrouwe dye alle druckighe plaghe dwae[t] Daer tsondaers hope, meest op gescacht is Ghy zijt die veruersschende lieue dagherae[t] Die middelareghe tusschen dach ende nacht is, Vwen sone is den dach, die hoochste geacht is, Den nacht, dat zijn mijn sonden groot O schoone dagheraet, die blijdelijck ghewacht is Vercort mijn duysterheyt in duyterste noodt De Kercke noemt v by schriftueren bloodt Maria moeder van gratien soet Ontfanct nv in uwen ontfermighen schoodt Mijn bede, ende mijnder armer siele, doet Vwe hulpe, die noyt mensche wederstoet [Folio 10r] [fol. 10r] Midts uwer gratien, noydt meerder rouwe Al dat mijns is, is op v ghemoedt Maria mater gratie, vrouwe. O moeder ghy zijt die lochtighe mane Die ons als de duyster nacht verclaert Ende naest der aerden pleecht te ghane Dats op ons euen menschen gheopenbaert Toocht dan in my uwe ontfermhertighe aert Die hier als aerde nv ligghe verweest Ende van die wateren soe ben ick beswaert Dat mijn lichaem kijft teghen den gheest Helpt my o schoone mane, die ben beureest Van tsvyants winden te zijne bestreden Want alle de werelt, die groet v meest Als moedere van ontfermherticheden, Wie op v roept, ghy helpt hem in vreden Ende ter hoochster vruecht als wterste trouwe Och dan touwaerts buyghe ick mijn leden Mater misericordie vrouwe. O vriendelijcke sonne niet om verschoonen Die de middelste zijt, der Planeten gheseyt Bouen v hebbende noch drie persoonen Welck is die heylighe Drieuuldicheyt Ende onder uwe hooghe maiesteyt Maechden, Weduwen ende houwelijcken staedt O glisterende sonne, aensiet die dus leydt Van tsvyants wolcke ws licht beschaet Ghy zijt soe claer, dat door v van ons slaet Onser sonden duysterheyt waer ghy naeckt Dies de kercke van v singt sonder verlaet [Folio 10v] [fol. 10v] Doch van onse sonden ons quijte maeckt Ick aerme sondare, verdroocht, verspaeckt, Roepe ontfermelijck, eer ick verflouwe Als fugitijf in duysterste noodt ghedaeckt Tu nos ab hoste protege vrouwe. O die dalder bitterste cunt versoeten Die den hemele ende aerde verblijdt Die tot allen lijdene weet de boeten Die ghebiedeghe van alle den throonen zijt V si eere, lof ende eewich iolijt Gheen vrouwe voor v dwingt tsvyants verstrangen Dies bid ick v moedere, tis meer dan tijdt Jn die vre des doodts wilt my ontfanghen My berout soe seere mijn sondighe ghanghen Jn v ontfermen stel ick mijn ghebreken Jck ben met vreesen soe seere beuanghen Nochtans v hope wil ick niet versteken Wie oyt aen v riepen,van trooste si spreken O dan Maria, met uwen troostelijcken dauwe Helpt my, die noyt niemant en hebt besweken Jn hora mortis suscipe vrauwe. O vrouwe de heylighe kercke vol weerden Dus vriendelijk v altijts in latijne groet Ende soe menich goet mensche opter eerden V dit leest, als een medecijne goet O moeder v ontfermen, my aentschijne doet Die v soe gheerne hier mede aenschauwe Jck bid v lacen mijns lijdens pijne boet Alst my voor u sone sal staen soe nauwe Jnde vre mijnder doodt onfermighe vrauwe. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij