Rethoricale wercken

(1562)–Anthonis de Roovere– rechtenstatus


Roosecransken van seuene bloemen. EEn schoon ionc maechdeken my laestwerf badt Dat ick haer wilde consenteren Een bede, ick consenteerde haer dat Op hope dat ionste soude wercken wat Ende in dat wercken wat vreemts studeren Sy badt my dat ick soude ordonneren Een Cransken van seuene bloemen schoone Ende die seer lieffelijck compareren Den maechdekens ter eeren, reyn van persoone. Te dichtene, dat ick my alsdoen voechde Ende stelde my ionstelijck ten labuere Daer my herte, sin, ende moet toe wroechde Om dat my tMaechdeken soe wel ghenoechde Soe en wildick letten, stondt, tijdt, noch huere Haer aenschijn roodt, schoon van coluere Haer oogskens bruyn, haer wesen zoet Heeft zijs beroert, sin ende natuere Dat ick dit Cransken maken moet.
[Folio 41r]
Een scheelken neem ick ten eersten beghinne Ghestadicheyt, soe ist ghenaempt Ende dan eenen draet van reynder minne Om bindene de bloemkens met suyueren sinne Alsoe elck Maechdeken wel betaempt Want schieloosheyt, elcker maecht blaemt Onreyne ghedachten, ende sulck vertraghen Maer een maecht die blijuen wil ombeschaemt Sal een ghestadighe reyn minne draghen. Een Lelie als reynicheyt wit ghestaen Stel ick vooren soot ionste begheert Wiens ruecke, can alle fenijn verslaen Ende maechdelijck leuen is sulck ghedaen Tverstaet wat clappers tonghen deert Ghestadighe reynicheyt alsulck dinck weert Als die blamelijcke manieren veedt Wel hem die hueren dienst besweert Want men haer sustere der Enghelen heedt. Een Vyolette, een bloemeken cleene Js dander, welckmen siet nederwaert groeyen Tbeteeckent oodtmoedicheyt der maechden reene En ootmoedicheyt is sulck een duecht alleene By wien alle andere duechden bloeyen Wt haer den maechden veel vruchten vloeyen Als simpelheyt, ghehoorsaemheyt, swijghen, hooren, Hoocheyt schouwen, wies huer mach moeyen Dit is een Maecht van Gode vercoren. De Goudtbloeme stel ick de derde voort Goudtverwich, ende vast in huer ghedueren
[Folio 41v]
Soe elcker maecht wel toebehoordt Als charitate gheef ick haer dwoordt Die ghedurich in Christus dienst labueren Ter kercken deuoot in allen vren Niet achtende wat ydelheyt can aendroomen Maer volghen de goede wijse van natueren Soe machmense een maecht vol eeren noemen. De roode Roose vol soeter luchten Sal de middelste van desen bloemmen zijn Voor minne ofte liefde, wil ickse pluchten Want minne is weerende alle versuchten Daer si charitatelijck toocht daenschijn Aldus soe sal elck maechdeken fijn Minnen en lief hebben haers ghelijcke Maer al voren salse doen ghepijn Te minnene Godt van hemelrijcke. De Corenbloeme ghemeyne om lesen Js de vijfste gheheeten Sedicheyt Een maecht en sal niet zijn volpresen Heeftse niet een reyne sedich wesen Bequame, gherust, vol alder vredicheyt Naerstich, schamel, schouwende ledicheyt Niet stout, maer vriendelijck int spreken Soete int antwoorden, vreesende stedicheyt Hoe soude dit maechdeken weluaert ghebreken. De Kersoude, de seste hier wel op acht Gheheeten Vreese, ghemeyne opt velt Die haer sluyt voor den donckeren nacht Ende opent haer teghens der sonnen cracht
[Folio 42r]
Als louende die haer gheeft ghewelt Een Maechdeken dat haer gheregelt stelt Sal bouen den dach van haerder reynicheyt Vreesen al tghene dat dorperlijck relt Soe hem dit bloemken sluyt voor vileynicheyt. De Acoleye, vreemde abuseerlijck Ghehoorent ghestert int schouwen soet Onser vijf sinnen compareerlijck Voorsinnicheyt ben ickse ordonneerlijck Ende stelse de laetste in desen hoet O edel Maechdekens wat ghy doet Weest doch voorsinnich, toocht liberalicheyt Dat ghy dit Cransken vol duechden goedt Ghebruycken muecht touwer sielen salicheyt. Amen alle reyne maechden ter eeren Al voren door wien ick dwerck bestondt Jck bid v willet int beste keeren Soe datter Gods lof by mach vermeeren Ende nemet in dancke al vallet rondt Maria Gods liefste roode mondt Maecht, moedere, vol van reynicheden Verleene elck maechdelijck edel grondt Gratie om haren tijdt wel te besteden.

Vorige Volgende

Roosecransken van seuene bloemen.