Rethoricale wercken

Balade.

HOe net een houeken staet ghegroeyt
Met soete cruydekens wel ommestelt
Hoe vriendelijck dat elck bloemken bloeyt
Daer elcken lustighen sin naer helt
Nochtans des winters swaer ghewelt
Verdrijft de schoonheydt vanden coluere
Dat hooghe stondt, wordt neder gheuelt
Want naer tzoete commet suere.

Hoe seere hier yemandt in weelden vloeyt
Hoe schoone hoe aerdich men yemandt telt
Hoe edelijck yemandt in minnen gloeyt
Hoe solaeslijck datmen clapt oft relt
Nochtans alsment wel ouerspelt

[fol. 61r]

 

Elck wordt vermoeyt van zijnen labuere

 

Natuere claecht, redene scheldt

 

Want naer tsoete commet suere.

 

 

 

Dese aerdtsche blijschap die ons moeyt

 

Js rechts als Ys oft sneeu die smelt

 

Een cort gheduer, dat langhe vermoeyt

 

Nyemandt en voerdt met hem schadt noch gheldt

 

Ghaet ten gronde, ghy vindt ghequelt

 

Al dat leeft, in zijne natuere

 

Nemet in dancke in duecht verseldt

 

Want naer tsoete commet suere.

 

 

 

¶ Prinche.

 

Onslieder schip leeght cranck gheboeydt

 

Jnde zee van tranen, doch moeten wy duere

 

Wee hem wyens tijdt in sonden broeydt

 

Want naer tsoete commet suere.