Rethoricale wercken

(1562)–Anthonis de Roovere– rechtenstatus


Balade. MEn vint veel lieden van vreemder condicie Die haestighe wet ende snelle iusticie Doen metter tonghe, ende sonder aduijs Elck vindt neten in des anders officie Maer niemandt oordeelt zijns selfs malitie Tvolck gheeft hem seluen meest den prijs
[Folio 81v]
Maer den oppersten Heere int Paradijs Hoe hy gheen vonnisse noch en gheeft Hy kennet al sot ende wijs Dat op zijn tonghe een coren heeft. Die meest ghebruycken Gods beneficie Doen vreemde goden meest sacrificie Ende gheuen van duechden cleyn bewijs Daer toe behoort des volcx punitie Vergheuen sy midts compositie Die trecht maeckt broosschere dan verrot ys Meest al dat sit op Salomons Lijs Js onghans daer de doodt aencleeft Certeyn Godt kent ionck ende grijs Dat op zijn tonghe een coren heeft. Heere Godt salt draghen gheen preiudicie Pracktijcken ende ghiften expeditie dat recht sal bloeyen als een rijs Blauwe glosen, loose treken, schalcke positie Appel, Copye, tvonnissen obitie Al niet voorwaer, int laetste afgrijs Daer alle arch sal nemen zijnen bijs Voor hem daer leuende en doode voor beeft Twordt al gheseydt wt Godts pourprijs Dat op zijn tonghe een coren heeft. ¶ Prinche. Prinche sonder rasuere ofte vitie Js Godts registre wie dattet sneeft Daer by beuindende sonder additie Dat op zijn tonghe een coren heeft.
[Folio 82r]
VVye ionstighe sinnen willen beschamen Daer redene de claerheyt toocht int woort Trecke selue aen hem een deel der blamen Want men de conste te eerene behoordt Door ditte blijft menighe conste versmoort Als nv Godt betere alle verdriet Dom is hy die nae schijnen spoort Thabijdt en maeckt den Monninck niet. Wolfs herte draecht wel Lams habijdt Ende Lams herte twolfs herte verkeert Heylich ghecleedt die Ypocrijt Ende gast habijdt draecht wel de weert Maer die van beyden is gheleerdt, Wat cleedt hy draecht, claerlijck hy siet Dus ist verloren thabijdt begheert Thabijdt en maeckt de Monninck niet. Peeter was visschere hier te voren Ende Dauidt wachte de schapen zijn Nochtans soe brochten licht den doren Twelck hem toe vloeyede wt tshemels schijn Sy en waren Chaertruers noch Celestijn, Maer de schriftueren hebben sy doorwiet Dus die verstaet der redenen lijn Thabijdt en maeckt den Monninck niet. Iudas was der Apostelen een Jn habijte, maer therte twijnt Chaym, Abels broedere scheen Van buyten, maer therte was ghefenijnt De cleederen en dedent niet soot schijnt
[Folio 82v]
By elcken contrarien ist gheschiet Elck nutte, daer siele smaecke in vindt Thabijt en maeckt den Monninck niet. De Stoel en maeckt gheen salichede Noch thuys ghepreeckt gheen verdoemen Daermen van Gode spreeckt, is Godt mede Dus mach Gods woordt allomme vromen Maer eenighe denckt, alst leecke noemen Js hem te weerts alsment hem biedt Nochtans hoe gheerne zijdt achter droomen Thabijdt en maeckt de Monninck niet. In Cappen is dickent plompheyt vonden Meer dan in Leecken strijpt ghecleet Ende oft die leecke tclaer ontbonden Twy soude den hoorende wesen leedt Hy is prijs weert, die den padt breet Daermen tghemeene oorboor in spiet En roeckt wat hy aen heeft, oft hoe hy heet De Cappe en maeckt de Monninck niet. Christus sprack selue metten mondt Soe waer sy twee spreken van my Mijne minne sal ic hem maken condt Ende commen hem stappans gheestelijck by Hy en noempt noch clerck noch leeck, hoet sy Maer elcken hijt in proffijte liet Dus mach elck claer betooghen vry Thabijdt en maeckt de Monninck niet Hoordt goede scientie, wiense wt vloeydt
[Folio 83r]
Weest vanden persoon niet mispaeyt Ofs uwer sielen vruecht aen bloeydt Wat schildt v zijn habijdt verdraeydt Al waert gheschuerdt ende al ontnaeyt De leere, en is argher nyet een riet Poocht duecht te vatene, wiese saeyt De cappe en Maeckt de monninck niet. Vreest uwen Godt, belcht hem inden throone Datmen zijn licht houdt in versmade De vyandt talder menschen hoont Maeckt dickent vroech de traecheydt spade Gods licht doorbrandt der sonden schade Hy heeft onrecht dier vooren vliedt Hoordt goedt wiet doet, als ghy vindt stade Thabijdt en maeckt de Monninck niet. Men siet dat dickent is ghehint Den edelen wijngaert op den doren Soude daer by die redene kint Die vruchten des wijngaerts zijn verloren Al is donwaerdighe boom vercoren Ter vrucht, dies in contrarien pliet Diese hem neempt, die machse oorboren De Cappe en maeckt de Monninck niet. Noch vindtmen sulcke die gheloouen De schorsse buyten meer dan tvet De waen van scientie doetse doouen Aen schoon betooghen, maer luttel te bet Practijcke van gharen spreydt nv haer net Ende vanghet tvolck, als ghars ende riet
[Folio 83v]
Ende sy heeten clercken, maer dier op let Thabijdt en maeckt den Monninck niet. Mijn schrijuen van desen wil ick swichten Jck en cant veranderen noch verkeeren Al mach ick somtijdts groene dichten Dye trijpe ontfanckt, macher aen leeren Jonst deet my doen, het is zijn begheeren Jck ben van niemanden hier toe vermiet Als strijpt clerck, schrijf ick leecken theeren De cappe en maeckt de Monninck niet.

Vorige Volgende

Balade.