Rethoricale wercken

Clachte op de doodt van Anthonis de Roouere ghestelt by Wijlent Jan Bortoen zijnen mede gheselle in tijden voorleden.

AL dlijden dat op der aerden gheschiedt
Hoe groot verdriet // dat en acht ick niet
Sonder dlijden vander doodt alleene
Want al ander lijden alsoomen siet
Coempt en vliedt // nv niet / nv yet
Alsoe Fortune haer draeyen biedt
Maer de doodt die maket al in weene
Dit is wel kennelijck ons allen ghemeene
Bijden verliese der vriendtschap reene
Van Anthonis de Roouere, my deert tvermaen
Rethorica Conste, hielt hy te leene
Dies moghen wy segghen groot ende cleene
O doot tfy hebdy ons dit ghedaen.

De Heylighe Gheest sy zijn verlichtere
Hy was een meester dichtere // geen vruechden swichtere
Ende abel oock vanden langhen sweerde
Wast lastich lastigher of ghewichtere
Hy en was gheen swichtere / maer dies doorsichtere
Ende vanden Voetboghe een aedich plichtere
Met Metsene by hem ambachtelijck gheneerde,
Soe wanneer dat yemandt aen hem begheerde

[fol. 95r]

 

Wel schrijuende, ende oock een man van weerde,

 

Jn eerbaer vrouwen dienst volstaen

 

Nv leeght hy inder heyligher eerde

 

Dies met rechte ick noch dit woordt aenveerde

 

O doodt tfy hebdy ons dit ghedaen.

 

 

 

O heylighe weerdighe Triniteyt

 

Hadde ghy ghebeyt // het hadde ons wel gegreyt

 

Want hy diende ons soe wel hier inden tijdt

 

Daer isser soe wenich die om steruen creyt

 

Die versuftheyt breydt // een walghelick pleyt

 

Ende ware meer dan tijdt int graf gheleydt

 

Ende hy en can des leuens niet worden quijt

 

Maer heylighe Drijvuldicheyt ghebenedijdt

 

Tis recht dat ghy altoos de naeste zijt

 

Want alle termijnen hebt ghy in v beuaen

 

Maer ons vrients gemissen, zijns bijstants onturijt

 

Dat doet dat hier mijn tonghe lijdt

 

O doodt tfy hebdy ons dit ghedaen. ☞

 

 

 

Prinche, Rethorizien, ons alder meestere

 

Soe haestelijck ons ontnomen, verbeten saen

 

O doodt nyemandt sparich, als fel tempeestere

 

O doodt tfy hebdy ons dit ghedaen.