Het verloren koffertje
(1967)–An Rutgers van der Loeff–
Auteursrechtelijk beschermdbron
An Rutgers van der Loeff, Het verloren koffertje. Met illustraties van Willem Snitker. Ploegsma, Amsterdam 1967 (4de druk)
codering
DBNL-TEI 1
Wijze van coderen: standaard
logboek
-
-
verantwoording
gebruikt exemplaar
eigen exemplaar dbnl
algemene opmerkingen
Dit bestand biedt, behoudens een aantal hierna te noemen ingrepen, een diplomatische weergave van de vierde druk van Het verloren koffertje van An Rutgers van der Loeff uit 1967. De illustraties zijn van de hand van Willem Snitker. De eerste druk dateert uit 1958.
redactionele ingrepen
p. 26: roofd → hoofd: ‘Sjakie schudde zijn hoofd’.
Bij de omzetting van de gebruikte bron naar deze publicatie in de dbnl is een aantal delen van de tekst niet overgenomen. Hieronder volgen de tekstgedeelten die wel in het origineel voorkomen maar hier uit de lopende tekst zijn weggelaten. Ook de blanco pagina's (binnenkant voorplat, I, II, binnenkant achterplat, achterplat) zijn niet opgenomen in de lopende tekst.
[ voorkant stofomslag]
HET VERLOREN KOFFERTJE
Een circus-verhaal door
An Rutgers van der Loeff
Wat je in een circus ziet is spannend en opwindend - maar wat achter de schermen gebeurt is het dikwijls nog meer. Want wat moet Pozzo de clown doen als hij het kostbare koffertje met al zijn spullen kwijtraakt - en dat nog wel vlak voor de voorstelling waarvan zijn toekomst afhangt? Hoe kon dit gebeuren? En hoe moet dat allemaal aflopen?
Al lezend leef je mee met die mensen, kinderen en dieren in de wagens. Je ziet de acrobaten en temmers, de paarden en de wilde dieren. Je hoort het geschetter van het orkest. En je ruikt dat fijne luchtje van dieren, zand en zaagsel. Kortom: je zit meteen midden in de circuswereld zodra je aan dit boek begint.
Geen wonder. Want An Rutgers van der Loeff was weken lang ‘kind in huis’ bij een beroemd circus. Trouwens, ook de tekenaar heeft daar een hele tijd gezeten, op de voorste rijen met het schetsboek op de knieën.
Uitgeverij Ploegsma Amsterdam
[ voorplat]
[pagina 1]
Het verloren koffertje
[pagina 3]
An Rutgers van der Loeff
HET VERLOREN KOFFERTJE
Vierde druk
Uitgeverij Ploegsma Amsterdam
[pagina 4]
Omslag en illustraties van Willem Snitker
Dit boek heeft zijn ontstaan te danken aan een prijsvraag, die werd uitgeschreven door een kinderblad. De lezers moesten een opstel schrijven aan de hand van de titel ‘Het verloren koffertje’ en een foto van een lantarenpaal met een koffertje, genomen bij nacht. Het beste opstel zou worden doorgezonden aan een bekend auteur, met het verzoek er een boek van te maken. Van de talloze inzendingen werd het verhaal van Els Nieuwenhuijsen (12 jaar) bekroond. De schrijfster An Rutgers van der Loeff bewerkte het vervolgens tot dit boek.
Copyright An Rutgers van der Loeff 1967
[ achterkant stofomslag]
Van An van der Loeff verschenen bij dezelfde uitgever nog meer boeken:
| Vals spoor in Waterland |
| Lawines razen |
| De kinderkaravaan |
| Ze verdrinken ons dorp |
| Rossy, dat krantenkind |
| Jimmy en Ricky |
| Gideons reizen |
| Vlucht Wassilis, vlucht! |
| Een vlinder achterna |
| Als je zou durven |
| Amerikaans avontuur |
Uitgeverij Ploegsma Amsterdam
Iets over de schrijfster
An Rutgers van der Loeff woont in Amsterdam. Ze reist veel; bijna alle landen van Europa heeft zij bezocht, en de Verenigde Staten van Amerika. Maar ze rijdt ook dwars door Amsterdam, gewoon op een fiets. Een boek schrijven doet ze nooit zomaar ineens. Het onderwerp komt dikwijls als een opdracht. Zoals ook dit boek, dat geschreven is naar het idee van een twaalfjarig meisje, winnares van een opstelwedstrijd met als verplichte titel ‘Het verloren koffertje’.
Maar voordat An van der Loeff begint te schrijven, gaat ze eerst speuren en pluizen. Zo is ze wekenlang bijna dagelijks in het circus geweest, bij de clowns en temmers over de vloer, om zelf hun manier van leven mee te maken. En voor een ander boek ‘Vals spoor in Waterland’ heeft ze Edam doorkruist en overal het naadje van de kous gevraagd over sluizen en waterpeil en dat soort dingen. Soms duikt ze in oude archieven, in bibliotheken, in verzamelde brieven. ‘Ik kan pas schrijven als ik precies weet hoe de werkelijkheid van een plaats of streek, maar vooral van de mensen is’, zegt ze altijd, ‘want een boek moet echt zijn’.
Met dat voor ogen heeft An van der Loeff al haar boeken - tot nu toe zo'n dertig bij elkaar - geschreven. Ze is er beroemd door geworden. In tweeëntwintig landen zijn boeken van haar vertaald, en vele prijzen en onderscheidingen heeft ze ermee gewonnen.