Eerste verzen

[p. 180]

VII.

Mijn Lief is heengetogen

Naar 't verre land aan de zee;

Mijn vreugden zijn al gevlogen,

Zij vlogen met zoet-lief mee.

Met hem is de zon verdwenen,

De stralende zonneschijn:

Nu kan 't ook om mij henen

Niet langer meer zomer zijn.

De bloemen liggen reeds allen

Dood. In 't dorrend woud

Is 't droef, bij het bladervallen,

Alsof men er uitvaart houdt.