Doe bleefs in mich

[p. 33]

Et kuulke in et kösse

Nog sjteit et kuulke in mie divankösse,
Wo die leif köpke loug,
In de gouë sjeemer van dien korte krölkes
En mit gesjlaoten oug.

En es doe dao dien wumperkes òmhoog sjlaugs,
Waar 't of de zòn bie mich nao bènne sjeen.
En es doe, kindje, de ouge van mich aafhòljs,
Waar 't of auch mie gelök verdween.

Noe bès doe dan weir sjtilkes weggegange,
Omdat daen dòmmen Tied dich heivesj dreef.
Wie kan 'ch zoo wildj, zoo bang nao dich verlange,
Woo angesj niks es 't kuulke in 't kösse bleef.