Doe bleefs in mich

[p. 45]

Ich laot dich trök...

Ich laot dich trök, doe leifste van de leive,

Wo 'ch zelf neit wiele kan.

Ich zal dich bòntje leifdesbreive sjrieve:

Dan wits doe irges van.

't Zal angesj zeen es wie veer same ware

En gòngen handj in handj

En vònjen oos gelök wie aafgesjpeigeld.

In 't bluië van oos landj.

't Wurd naojaor noe; gaauw geit et wèntjer waerde;

De oktoberroos is 't zat.

Mer ònverangerd laef et in mien gedachte

Wie 'ch dich höb leifgehad.