Het sieraad der geestelijke bruiloft

[p. 170]

Hoofdstuk LXIII
Eene indeeling van alle deugden door de zeven gaven des heiligen Geestes

NU merkt de orde en de trappen van alle deugden en van alle heiligheid, waar wij God moeten ontmoeten in gelijkendheid, dan kunnen wij rusten met Hem in eenheid. Wanneer de mensch in de vreeze Gods leeft in zedelijke deugden en in uitwendige oefeningen en gehoorzaam en onderdanig is aan de heilige Kerk en aan de geboden Gods, willig en bereid tot alle goede dingen in de eenvuldige meening, dan is hij God gelijkend door middel van zijn trouw en de eendracht van zijn willen in doen en laten naar den wil Gods. En hij rust in God boven de gelijkendheid, want door middel van de trouw en de eenvoudige meening volbrengt de mensch den wil Gods, min of meer naar de wijze zijner gelijkendheid: en door middel van de liefde rust hij in zijn beminde boven de gelijkendheid.

En oefent hij zich goed in dat, wat hij van God ontvangen heeft, dan geeft hem God den geest der goedertierenheid en der mildheid. Zoo wordt hij mild van harte, zachtmoedig en goedertieren. Zoo is hij meer levend en gelijkender, en hij gevoelt zich meer rustende in God, wijder en dieper in de deugden, dan hij te voren deed. En die gelijkendheid en die rust smaakt hem des te beter, naar mate hij meer gelijkend is.

En oefent hij zich hier wel met grooten ernst en met eenvoudige meening, en met strijd tegen het tegenovergestelde van de deugden, zoo verkrijgt hij de derde

[p. 171]

gave, dat is kennis en onderscheid. Zoo wordt hij redelijk en weet wat hij doen zal en laten, en waar hij zal geven of nemen. En door middel der eenvuldige meening en der goddelijke minne, rust deze mensch in God boven zich zelf in eenheid; en hij bezit zich zelven in gelijkendheid, en alle zijne werken in meer behagelijkheid, want hij is gehoorzaam en onderdanig aan den Vader, en redelijk en onderscheidend tegenover den Zoon, en mild en goedertieren tegenover den heiligen Geest, en aldus draagt hij eene gelijkenis met de heilige Drievuldigheid, en hij rust in God door middel van de minne en zijner meening enkelvoudigheid. En hierin bestaat al het werkende leven. Aldus zal de mensch zich oefenen met grooten ernst en volgen zijne eenvuldige meening met onderscheiding. En hij moet zich hoeden voor al het tegenovergestelde der deugden, en zich voegen altoos ter neer aan de voeten van Christus in ootmoedigheid: zoo neemt hij alle uren toe in deugden en in gelijkendheid; en houdt hij zich zoo, dan kan hij niet dolen. Nochthans blijft hij altoos naar deze manier in een werkend leven. Is het dat de mensch zich meer houdt en oefent in bezigheid des harten en in menigvuldige werken, dan in de oorzaak en het waarom der werken, en blijft hij meer met zijn oefeningen bij de Sacramenten en bij de teekenen en handelingen van buiten, dan in de oorzaken en in de waarheid, die daarmede zijn aangeduid: zoo blijft hij altoos een uitwendig mensch; en in zijne goede werken met eenvuldige meening blijft hij behouden.