Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel

Regelnummers proza verbergen

Vander gaven der wijsheit. C. XXV.

14Met der overster lampten, die in midden stont, soe ver- 15staen wi den heilegen Geest ende die gave der wijsheit. 16Want daer die geest Gods es, daer es wijsheit; ende daer 17gewarege wijsheit⁽⁴⁾ es, daer es die geest Goods; want hi es 18die levende fonteine alre gaven. Die hoechste riviere die 19vloeit ute deser levender fonteinen der minnen Goods, dats 20die geest der wijsheit. Hier mede was die minsceit ons Heren 21altemale doervloeit, ende overmids sine volheit, soe mogen 22wi alle vervult werden. Dese overste riviere eiscet onsen 23geeste⁽⁵⁾ dat hi eenvuldech, ende ledech, ende ongebeelt

(4) Sur. vera sapientia.

(5) Sur. exigit à spiritu nostro.

[p. 160]

1si, onbewechlec, vri, ende sonder sorge, ende altoes sterven- 2de sijns selfs⁽¹⁾, ende levende in Gode. Alsoe werct hi die 3doecht der hoechster gerechtecheit, ende al werkende 4vercrijcht hi den geest der wijsheit; want in dien dat⁽²⁾ wi 5overliden ons selven ende alle dinc⁽³⁾ soe vinde wi die 6godleke wijsheit; ende in den overlidene offeren wi onse 7olie der gerechtecheit in die overste lampte onser vrier 8willecheit⁽⁴⁾. Dese olie es altoes onsteken met godleker 9wijsheit, eest dat wi daer inne hebben dat rechte le- 10nement der eenvuldeger meininge; want onse eenvuldege 11meininge es ·j· claer aensichte onser onnoeselheit, daer altoes 12inscijnt die godleke wijsheit; ende dese wijsheit dorevloeit 13beide geest ende nature met claerheiden, ende met godleken 14smake. Alsoe alsemen⁽⁵⁾ die claerheit ende dien smaec begripen 15mach, alsoe eest die gave der wijsheit; maer alsoe alsement 16beide grondeloes gevuelt, alsoe eest die geest Goods selve, die 17ene fonteine es van allen goede. Siet, aldus hebbic u bewijst 18met der ierster lampten, die hoechste gave Goods, dat es 19smakende wijsheit⁽⁶⁾. Die eerste doecht ende die hogeste 20doget, dat es dese⁽⁷⁾ gerechtecheit. Die eerste wijse, daer 21wi alle doechde in beginnen, dat es onnoeselheit. Die leste 22wise, daer wi alle dogede mede volbringen, dat es oec 23onnoeselheit overdect met minnen. Ende aldus weven wi 24onse cortinen, daer wi onsen tabernakel mede decken. Die 25eerste varuwe es wit, dat es onnoeselheit; ende die leste

(1) Sur. sibi ipsi perpetuò moriens.

(2) Sur. Eo ipso enim quo.

(3) Sur. nos ipsos et cuncta excedimus.

(4) Sur. in supremam liberi arbitrii seu liberae voluntatis nostrae lucernam.

(5) Sur. Et quatenùs quidem, enz.

(6) Sur. sapientiam sapidam.

(7) C. die.

[p. 161]

1varuwe es oec wit in haren gronde, want et es die selve 2werpte⁽¹⁾; maer si wert bedect met dobbel roder varuwen, 3dat es met karitaten. Ende hier omme moet hier toecomen 4die gave Goods⁽²⁾, ende dat leert ons die cortine die binnen 5in den tabernakel hinc, daer wi Goods werc ende onse 6medewerken bi verstaen. Die ierste vasche⁽³⁾ die God in 7ons weeft, die es hemelvaruwech; ende die leste vasche es 8wit. Want daer God sijn werc in ons begint, daer geeft hi 9ons ten iersten kinnesse der doecht ende kinnesse ons 10selves, ende hi volbrinct sijn werc in ons overmids geeste- 11leke puerheit ende onnoeselheit; ende al volbringende sijn 12werc, soe beginnen wi mede te werkene in der selver onnoe- 13selheit die ons God geeft: ende dan alre ierst begripen wi 14die gaven Goods, ende volbringen al onse werke met een- 15vuldeger meiningen weder⁽⁴⁾ in die selve onnoeselheit, daer 16wi met Gode in begonnen, ende daer es die onnoeselheit 17bedect met dobbel roeder varuwen; want in den weder 18inkeerne te Gode gevuelt hare die eenvuldege meininge 19altoes onsteken met godleker minnen, dat es die rode varuwe.

20Noch selen wi voegen op onsen candelare ·vj· andere 21lampten, in elke side ·iij·, dat sijn die andere ·vj· gaven ons 22Heren. Ter rechter siden sele wi ontfaen die ·iij· hoechste 23gaven, ende die selen cieren onse inwindege leven; ende in 24die slinke side die andere ·iij· gaven, ende daer mede sal 25gesiert sijn onse utewindege leven.

(1) Sur. idem nanque stamen est.

(2) Sur. Accedat aulem his oportet Dei donum.

(3) Sur. Prima enim pars textilis.

(4) Dit adverbium weder komt voor in alle de Hss., maer Surius heeft het niet vertaeld. By hem luidt de plaets zoo: Atque tum primùm Dei donum capessimus ac appraehendimus, cunctosque aetus nostros intentione simplici in cadem perficimus innocentia, enz.