Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit
(1868)–Jan van Ruusbroec–
Auteursrechtvrij|
Regelnummers proza verbergen
| |
Hoemen Gode ghelijc es overmits gracie, oft onghelijc overmits dootsonde. C. LVIII.10Nu merket met erenste desen sin; want verstadi wel dat 11ic nu segghen wille, en̄ dat ic u nu gheseecht hebbe: soe 12seldi verstaen alle die godlike waerheit die u eneghe creature 13leren mach, en̄ verre daer bovenGa naar voetnoot(2). In eenre andere wijs 14houdet hem onse gheest, in deser selver enicheit, werkelike, 15en̄ besteet bi hem selven alse in sijn ghescapen persoenlic 16wesenGa naar voetnoot(3). Dit es dat eyghendom der overster crafteGa naar voetnoot(4), en̄ hier 17is beghin en̄ einde alles creatuerlijcs werkes, dat creaturliker 18wijs ghewracht wert, beide inder naturen en̄ boven nature. 19Nochtan en werket die enicheit niet alsoe alse si enicheit esGa naar voetnoot(5); 20maer alle die crachte der sielen, hoe si werkenGa naar voetnoot(6), si hebben | |
[pagina 140]
| |
1alle hare macht en̄ hare moghentheitGa naar voetnoot(1) in haren eyghen- 2dommeGa naar voetnoot(2), dat es in enicheit des gheests, daer hi steet in 3sijn persoenlic wesene. 4In deser enicheit moet de gheest emmer ghelijc sijn Gode, 5overmits gracie en̄ doghede; ofte onghelijc, overmits doot- 6sonde. Want dan nu de mensche ghemaect es toten gheli- 7kenissen Gods, dat isGa naar voetnoot(3) tot der gracien Gods, want si is een 8godformich licht die ons dore scijnt en̄ ghelijct maectGa naar voetnoot(4); 9en̄ sonder dit licht, dat ons ghelijc maect, en moghen wi 10niet verenighen overnatuerlikeGa naar voetnoot(5), al en moghen wi dat 11beelde niet verliesen, noch die natuerlike enicheit met Gode. 12Eest dat wi dat ghelike verliesen, dat es de gracie Gods, soe 13werden wi verdoemt. En̄ hier omme, soe wanneer God yet 14hebbelicheden in ons vindet sine gracie te onfane: soe wilt 15hi ons van vrier goeden levendich maken en̄ hem ghelijc 16overmits sine gaven. Dat is altoes alse wi mit ghehelen wille 17ons tote hem keren; want in dien selven oghenblicke comt 18Christus tote ons en̄ in ons met middele en̄ sonder middel, 19dat es met dogheden en̄ boven alle doghede. En̄ hi druct 20sijn beelde en̄ sijn ghelikenisse in ons, dat is hem selven en̄ 21sine gaven; en̄ loest ons van sonden, ende maect ons vri en̄ 22ghelijc hem selven. En̄ in desen selven werke dat ons God 23loest van sonden, ende ghelijc en̄ vri maect in caritaten: 24soe onsinct die gheest hem selven in ghebrukeliker minnen. 25En̄ hier ghesciet een ontmoet en̄ ene vereninghe die sonder 26middel es en̄ overnatuerlike, daer onse hoechste salicheit in | |
[pagina 141]
| |
1gheleghet. Al eest Gode al natuerlike dat hi van minnen en̄ 2van vrier goeden ghevet, het es ons toevallich en̄ overna- 3tuerlike na onser wijs; want wi vore vremde en̄ onghelijc 4waren, en̄ namaels ghelijc, en̄de enicheit met Gode ver- 5crighenGa naar voetnoot(1). |
|