Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit
(1868)–Jan van Ruusbroec–
Auteursrechtvrij|
Regelnummers proza verbergen
| |
Hoemen Gode besit in enicheiden ende rasten, boven alle ghelijcheit der gracien. C. LIX.6Dit ontmoet en̄ dese enicheit, die de minnende gheest in 7Gode vercrighet en̄ besit sonder middel, die moet ghescien 8inden weseliken begripe, diepe verborghen al onsen ver- 9staneGa naar voetnoot(2), het en is werclic verstaen na wise der eenvol- 10dicheitGa naar voetnoot(3). In deser ghebrukeliker enicheit selen wi altoes 11rasten boven ons selven ende boven alle dinc. Ute deser 12enicheit vloyen alle gaven natuerlike ende overnatuerlike; 13nochtan rastet de minnende gheest in deser enicheit boven 14allen gaven, en̄ hier en es niet dan God, ende die gheest 15verenicht sonder middel met Gode. In deser enicheit werden 16wi onfaen vanden heylighen Gheest, en̄ wi onfaen den heyli- 17ghen Gheest en̄ den Vader en̄ den Sone, en̄ die godlike na- 18ture te male; want men en mach Gode niet deylen. En̄ die 19ghebrukelike gheneychtheit des gheests, die raste soeket in 20Gode boven alle ghelijcheit, si vercrighet en̄ besit overna- 21tuerlike, in haren weseliken sine, al dat die gheest ye | |
[pagina 142]
| |
1natuerlike daer inne ontfincGa naar voetnoot(1). Dit hebben alle goede men- 2schen; maer hoe dat dit es, dat blijft hem verborghen 3al haren leven, eest dat sy niet ynnich en sijn en̄ ledich 4van allen creaturen. In desen selven oghenblicke dat hem 5de mensche van sonden keert, soe wert hi van Gode onfaen 6in die weselike enicheit sijns selfs, in dat overste sijns 7gheests, op dat hi in Gode raste nu en̄ emmermeer. En̄ hi 8onfeet gracie en̄ een ghelijcheit Gods in dat eyghendoem 9sijnre crachte, op dat hi altoes wasse en̄ toeneme in nuwe 10doghede. Alsoe langhe alse die ghelijcheit besteet in cari- 11taten en̄ in dogheden, soe besteet die enicheit in rasten. 12En̄ si en mach niet verloren werden, het en si met doot- 13sonden. |
|