|
| |
Schommelende onder mijn papieren, vinde ick noch een Ghedicht by dit selfde Liedeken niet qualijck voeghende, want wy een deel jonck gheselschap by malkander zijnde met grooter vrolijckheyt in den selven Mey (een van d’aldergheneuchlijckste daghen uytvercoren hebbende)
| |
| |
deur bosschen, velden, ende heerlijcke landouwen gewandelt ende ghevaren, ende van onse mede-gebrochte spijse ende dranc op de bequaemste plaetsen onder de aenghename boom-schaduwen ghevrolijckt hadden,is den al drijvende duyster aen comen sinken, waer door wy ons tot vertrecken toe-rusten, ende al gheluckich met malkander t’huys ghekomen zijnde, heeft eenen al onse reyse op’t papier ghestelt, verachtende alle traghe ende vreuchde-loose menschen, ende heeft het heele gheselschap, by malkander zijnde, komen voor-lesen het voor-ghenoemde.
| |
[Ghy asse-vijsters luy, die met bedwelmde sinnen]
GHy asse-vijsters luy, die met bedwelmde sinnen
En vreuchdeloos ghepeyns ghestadich sit in huys,
Van kommerlijcke sorgh, laet ghy natuer verwinnen,
Eens anders lust en vreucht schijnt u te wesen kruys.
En of ghy somtijdts al eens wandelt buyten stede,
In lust-gaerd of int veldt, of Bacchus Tempels wreedt,
Daer u ghemeenlijck dan voor vreucht gemoet onvreede,
En ’t ongheval dickwils nader is als ghy weet.
Doet doch eens ghelijck wy, versaemt u by malkander,
Naer voor-ghedanen weet, in vroeghen morghen-stondt,
Dranc, spijs, en fruyten veel vergeet niet d’een of d’ander,
En doet deur bos en veldt oock eens een tocht int rondt.
Wy quamen vrolijck t’saem van Oosten en van Zuyden,
Dochters, jongh-mans by een, daer ginc die reyse voort,
Ons instrumenten schoon begosten stracx te luyden,
Een yeghlijck naer beveel daer speelden een accoort.
Over den heelen wegh vrolijcke Mey-ghesanghen,
Terghend’ veel dorpers grof, die sulcx was onghewoon,
Vreemt luysterend’ naer ons namen sy hare ganghen,
Met bourtelijck ghelach om ons accoorden schoon.
Dus raecten wy met vreuchd tot ’s Heeren-berge lustich,
En daer voor eerst gheteert, ons flessen daer ghelicht,
Den voer-man maeckten ree terstont een wagen rustich,
Dus waren wy altsaem om varen toe-ghericht.
Doen lustich paer by paer gheseten en ghevaren,
Naer ’t groen boom-dichte bos, speelende lustich op,
Al singhend over wegh begost ’t gheboomt te naren,
Dat van een woest gheplant ghegroeyt was top aen top.
Met kronckel-tacken veel, gheslingert deur malkander,
Daer stam aen stam gheplant naer’t uytsien lustich stont,
Het beuck en ’t eycken loof sloot ’t een so dicht aen d’ander
Dat ons den Hemel blaeu te sien werdt onghejont.
Alleen dat Phoebus klaer sijn schoon vergulde rayen
Deur Auraas soet beweegh seer lieflijck hier en daer
Tusschen ’t wisplich versprey goutstralich quam in sayen,
Afschilderende d’aerd boomschauwich voor en naer.
’T welc sich met mosken sacht lustich had gaen bereyden,
Tot sitplaetsen bequaem, met bloemkens schoon deur-boort,
| |
| |
Volboomkens op gegroeyt hier en daer tusschen beyden,
Hier vast o voer-man houdt of vaert een weynich voort.
Onder ’t ghewelfsel groen van dees verkoren kamer,
Hier ist heel schoon ghevloert van gras en menich kruyt,
Dit biesloof sy ons dus, natuer schiep gheen bequamer
Van daer die spijs rontom en onder tafel spruyt.
Brenght nu voort onsen dranck en me-ghebrochte spijse,
In kruyck en korskens goet, set het altsaem by een,
En wy daer rontom by op Indiaensche wijse,
Ghenietend’ Bacchi dranck en Ceres vrucht ghemeen.
Met Venus soet gheslacht dat hier is dobbel-parich,
Lacht, juistert ende singt dat ’t weder klinct deurt wout,
Omhelst en soent hier in dees schadu wispelblarich,
U weder-sijdts gebuer, ’t welc jeucht in vreuchden houdt.
En drinct eens lustich leegh dees vol-geschoncken schalen,
Venus Schildt-knecht alree staet hier by ons en lacht:
Vertreckens tijdt ghenaeckt, Phoebus begint te dalen,
’T verloop van sijnen gloor bootschapt den duystren nacht.
Den waghen weder reed, lustich ’t saem opgheseten,
Daer met wy varen door Silvanus meyen dicht,
Had Iupiter sich hier met Io soo ghequeten,
Sy hadden licht ghekeert Iunoos jelours ghesicht.
Singhend’ onder den klanck van Luyt en Cytersnaren,
Al varend’ raeckten wy tot Neder-Elten ras,
Daer wy al hastend’ doch lustich en vrolijck waren,
En spoedich weder voort ghevaren op dat pas/
Hooch-Elten (dat van veers gaet aen die wolcken schijnen,
En ’t reysich volck alom voor d’ooghen schoon brageert,
En doet op halen hoe daer menich mensch met pijne
Van ’t blijde leven is ten droeven doodt verkeert.)
Voeren wy al voor by tot dat wy quamen binnen,
Ons voorghesette plaets, ’t rampsalich ongheluck
Van Momi vuyl ghespuys had ons verheuchde sinnen
Op den ghewensten dach verkeert in vrees noch druck.
|
|
Auteursrechtvrij