Stichtend en vermaeklijk handboekje voor kinderen en kindervrienden(1792)–C.G. Salzmann– Auteursrechtvrij Vorige Volgende X. Morgenlied. De kleene jakoba, die eenigen tijd blind en bijna wezenloos gelegen had aen een kwaedaertig soort van Kinderpokjes, kreeg van eenen haerer vrienden het volgende liedje, dat ze weldra na haere herstelling zeer lief zong en op het klavier speelde: 1. Mijn God! nu mag het morgenrood Mijn' oogjes weder streelen, Ik hoor, nu vrij van smart en nood, De vogeltjes weêr kweelen. [pagina t.o. 114] [p. t.o. 114] [pagina 115] [p. 115] 2. Ik zie het kruid, met daeuw besproeld, En 't zilv'ren beekje vlieten, Mijn hartje, dat van blijdschap gloeit, Mag uwe gunst genieten. 3. Het morgenkoeltje, dat hier speelt, En floddert door mijn lokken, Verdrijft, terwijl 't mijn koontjes streelt, Nu allen brand der pokken. 4. Zijt welkom, welkom! lieve zon! Na eenen nacht zoo duister. Hij is voorbij! - o blijdschaps bron! Ik zie weêr uwen luister. 5. Ik lag bijna verwezen neêr Als een geknakte roosje, Elk riep: ‘helaes! zij is niet meer! Dat zoete lieve Koosje!’ [pagina 116] [p. 116] 6. En toch, hoe zalig was ik bij Veel' and're kranke kind'ren! Men troeteld' en verkwikte mij, Om mijne smart te mind'ren. 7. Zij vonden in den hoogen nood Geen hulp, geen troost, geen hoeder. Ik sluimerd' op den zachten schoot Van een bezorgde moeder. 8. Zij smachtten in den bitt'ren nacht, En stierven in den morgen, Ik werd hersteld door 's Hemels magt En d' ouderlijke zorgen. 9. Nu straelt de vreugd van mijn gemoed Vol glans mij weêr uit d' oogen, Daer al mijn leden, fris en goed, Zich vrij bewegen mogen. [pagina 117] [p. 117] 10. Dus wijd' ik U mijn eerste Lied, U, die mij weêr doet leven, En 't oor, dat hoort, en 't oog, dat ziet, Hebt als op nieuw gegeven. 11. Zoo vaek mij 't zonnelicht toelacht, Zal ik deez' weldaed roemen, En U tot in mijn laetsten nacht Mijn' God, mijn' Redder noemen. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij
