|
| |
| |
| |
| |
Bekooringe tot de Gulsigheyt.
Noch waren hen spijsen in haren mont, ende de gramschap Godts is over hen gekomen. Psal. 77.
DEn eersten Mensch, gelijck den Vis,
Oock met een aes gevangen is.
Dit acs was een verboden vrucht,
Waer over noch de werelt sucht.
Ghy, die noch leeft, en zijt niet vry.
Den staet, daer ghy soo naer verlanght
Zijn 't aes, dat uwe ziel oock vanght.
| |
| |
Den Visscher is den boosen geest;
De Zee, de werelt vol tempeest.
De Vischroey met de lange snaer
Belooven u noch menigh jaer,
Het aes is een vermaeck niet groot;
Den angel, d'onverwachte doot.
Ey seght my eens, en is dit niet
Aen 't volck van Israël geschiet?
Noch was het vleesch in haren mont,
De doodt haer overquam terstont.
Noch Balthazar aen tafel sat
Als ingenomen wiert de stadt,
En is den vraet den selve nacht
Van sijnen vyandt omgebracht.
Siet hier, ô sondaer, is den list,
Waer mee den helschen geest u vist.
Hoe kondt ghy wesen noch soo dwaes,
En gapen na dit ydel aes?
Siet toe, dat, als de spijs u smaeckt,
Oock u den angel niet en raeckt.
| |
Gelijck de Visschen ghevangen worden met den angel, ende de Vogelen met den strick, alsoo worden de menschen oock gevangen in den quaden tijt, als henlieden dien onverhoets overkomt. Eccles. 9.
Stemme: Ceste cruelle. Of: Ach treurt nu mijn.
DEn Visscher als hy vis gaet vangen
Eer hy begint, eerst stoort den vloedt;
Dan gaet hy aen den angel hangen
| |
| |
Het aes, en naer het water spoedt.
Soo raeckt hy in 't verdriet.
Soo komt de werelt u bekooren,
En noot u tot haer aes te gast,
Wanneer ghy proeft, zijt ghy verlooren,
En hanght al aen den angel vast.
En treckt van 't eeuwigh goet.
Sy u belooft een langer leven
Wanneer sy toont de lange snaer,
En soo van uwen Godt gedreven
Doet uwen geest haer volgen naer;
Beweeght u tot het quaet.
Sy met dit lock-aes gaet bedecken
Oock haren angel, en soo lockt
U met die loose boose trecken
Tot dat u ziel den angel slockt.
Ghy dan begeeft u tot de sonde
Om te voldoen aen uwen lust,
En leeft soo los, en ongebonden,
| |
| |
En zijt altijt soo wel gerust
Wat zijn doch anders haer genuchten,
Als eenen schim, die u vervuert,
Haer vreuchden even eens ontvluchten,
En ghy veracht, dat eeuwigh duert.
Soo haest het aes begint te smaken,
Den angel oock terstont ontbloot
Begint u doodelijck te raken,
En naken d'onverwachte doodt.
Siet ghy te laet, eylaes.
O mensche wilt dan beter schouwen
De werelt vol van ydelheyt,
Op haer en meucht ghy niet betrouwen,
Die u verleyt, wanneer sy vleyt.
| |
| |
| |
Het selve.
Op de stemme: Est ce Mars le grand Dien des allarmos.
ALs den Visscher een visje wilt vangen,
Dan gaet hy aen sijn angel ophangen
Van de lust verwonnen het en siet
Hy treckt op den visch' in alle spoet,
Valsche werelt soo brenght ghy in 't lijden
En geduyrigh my sit alle tijden
Door u vreucht, die maer een luttel duyrt,
Met een ydelheyt, die haest vergaet,
Alle goet, en gemackelijck leven
My vertoont uwen staet hoogh verheven,
Dat ick maer het tijdelijck gewin
| |
| |
Al mijn hoop, en liefd' is in het gelt
Dan, ô werelt, ick hou u voor mijnen
Deucht, geloof, goede wercken verdwijnen.
Als onmogelijck staet voor mijn deur,
Op den Heer, die heeft voor my voldaen,
Dan misbruyck ick om vryer te woelen
En hou vast aen mijn eygen gevoelen
Wort de deucht, daer isse stroy gelijck,
In het quaet, en pas op geen vermaen,
Daer en tusschen en doet niet dan knagen
Dat ick laet, om u soo te behagen,
Ick verdrincken gaen die goeden pier
| |
| |
Uyt te drincken uwen soeten wijn
Maer als 't leven nu is afgeloopen,
Naer dat ick al den tijt heb versoopen,
Dat 't geloof van alle deuchden naeckt
My treckt op, en van het leven scheyt
Lieve menschen en wilt doch niet wesen
En siet niet naer het valsch' aengepresen
Van haer goet, en korte vreucht alhier,
En haer aes, eer ghy verlooren gaet,
| |
| |
| |
Die rijck willen worden, die vallen in bekooringe, ende in den strick des duyvels. 1. ad Timoth. 6.
stemme: Ick quam voorby een Brouwery.
HOe meucht ghy soo beminnen noch
O mensch, de werelt vol bedrogh,
Maer als ghy slaept in haren schoot,
Ghy zijt gevangen van de doodt.
Gelijck een Dalila sy vleyt,
En u soo in bekoringh leyt.
Denckt op het eeuwigh suchten,
Het eyndt van haer genuchten,
En niet en hoort naer haren raet,
Eer ghy met Samson sucht te laet.
Wilt ghy noch beter dit verstaen
Komt, laet ons eens na buyten gaen.
Haer listen, die u trecken.
Alsoo de werelt u verraet,
Gelijck het met den vogel gaet.
Ey siet hoe dat het pluym-gediert
Hier door de groene tackjens swiert,
Het Lysterken wilt vangen
Het nauw' en krijght wat in de krop,
Eylaes, het hanght al in de strop.
Besiet oock listigh neer gestelt
De netten op het open velt,
De tamme diertjens fluyten.
De wilde gastjens soo genoodt
Haest neder vliegen in haer doodt
| |
| |
Het aes is nauw' in haren beck,
Siet vallen toe met eenen treck
Heel over haer de netten,
Die haer de vlucht beletten.
Soo zijn die yinckjens allegaer
Gevangen van den Vogelaer.
De werelt door haer gulsigheyt
O mensch u ziel alsoo verleyt.
De Weerden voor haer netten
En locken door het soet geluyt
Van instrumenten in de muyt.
Terstont de tafel is bedeckt
Van al, dat uwen lust verweckt.
Eer ghy begint te schencken,
Noch was de spijs in haren mondt,
Haer over quam de doot terstondt.
Ghy siet noch een ontvlogen dier
Hem in het groen vermaken hier.
Den schutter laet het springen,
Maer daer en tusschen daer op past,
En noch ten lesten eens verrast.
Ist dat u Godts barmhertigheyt
Oock langer tot berou verbeyt.
En blijft niet in u sonden,
Hy dreyght u alle stonden.
In 't midden van sijn vreuchden hoort
Den Coninck Balthazar vermoort.
Wilt ghy die stricken dan ontgaen,
En hoort niet meer de werelt aen.
En hem beminnen boven al,
Die eeuwigh u verblijden sal.
| |
| |
| |
Anagr.
Ick niet en volge den Vogel.
| |
De kussen des haters sijn bedriegelijck. Prov. 27.
Op de selve stemme.
O Mensch hoort aen een wijs vermaen,
Dat u een Muysjen heeft gedaen;
Het jongskens had gekregen,
Oock tot den roof genegen;
Maer eer sy quamen tot de daet,
Het Moertjen gaf haer desen raet:
Mijn lieve beestjens als ghy siet
Een ander dier, en nadert niet;
Maer wilt haest weder keeren.
Ick sal u dan gaen leeren
Of dat het uwen vyandt is.
Soo wandelt ghy altijt gewis.
Eerst quam op haer grammoedigh aen
De stouten Calekoenschen haen.
Den Calekoen met eenen brom
Joegh dese diefjes wederom.
Het Moertje sey: Den Calekoen
En sal u geenen hinder doen.
Doen liepen al die Muysen
En uyt haer hoeckjens sagen hier
Een Katje sitten by het vier.
Het Puysjen haer behaeghde wel;
Maer naer het Moederlijck bevel
Het troepje weder scheyde.
| |
| |
Tot haer het Moertje seyde:
Niet met dit soete Puysje speelt,
Dat in het eynd'u leven steelt.
O mensch' u soo dit Muysje leert,
Die met de werelt veel verkeert,
Dat ghy moet minder vreesen
Als een soetlachende gelaet,
Dat met een kusjen u verraet.
De wereldt is de Kat gelijck,
In haren schijn bedriegelijck.
De werelt houdt oock in 't begin,
Gelijck de Kat, haer klauwen in.
Dan laets' u schrapen gelt, en goet,
En suygen uyt het armen-bloet;
Oock laet u veerder loopen
Om staet, en eer te koopen;
Maer daer en tusschen met haer gout
U arme ziel gevangen houdt.
U dan geworden rijck, en groot
De valsche werelt weer ontbloot,
En al van u gaet vluchten;
Den lach verkeertin suchten.
Het eynde dan van al haer spel
Is eeuwigh branden in de hel.
Den Calekoen u niet en deert,
Alleen haer brommen u verveert,
Gelijck het Woort des Heeren,
Dat u de straf voor oogen houdt,
Op dat ghy beter leven soudt.
Wanneer de wereldt dan soo vleyt,
Denckt dat sy voor u ziel bereyt
| |
| |
Ghy wijs gelijck Serpenten.
Houdt desen steert altijt in 't oor,
Soo krijght de werelt geen gehoor.
| |
Eenen strick hebben sy mijn voeten bereydt. Psalm 56.
Stemme: O Herders laet u Bocken, en Schapen. Op de Courante Smidts.
WAnneer den loosen Jager gaet jagen
Vroegh op de been eer dat het gaet dagen,
Snel in het veldt, in struycken, in hagen,
Gauw van de bergen in het dal,
Eerst lost hy de bracken,
Die naer het wildt snacken
En loopen dit naer op de locht.
Het dier op de vluchte gebrocht
Wort sonder ophouden gesocht
Haesjen haes op op, sy komen, sy komen.
Haesjen haes op op, sy komen, sy komen.
Och al gevangen zijt ghy.
Met meerder jacht, en grooter verlangen
Den boosen geest u ziele wilt vangen.
Als eenen brack hy past op u gangen,
En loopt u naer soo langh ghy leeft
Tot dat hy gevangen heeft.
In 't leger hem niet en verbeyt.
De hoogheyt den val u bereyt.
Het dal der wellusten verleyt.
U met den haes haest, gaet vluchten, en suchten,
U met den haes haest, gaet vluchten, en suchten,
| |
| |
Eer u de doodt onverwacht
In u quaet leven versmacht.
Wanneer den Jager geene Konijnen
En siet in sijn warande verschijnen,
Die op een oogenblick al verdwijnen,
En zijn oock om een kleyn gerucht
Van stonden aen op de vlucht.
Hy soeckt waer sy schuylen,
Met dese de pijpen beset,
En jaeght haer dan uyt door het fret,
Sy vluchten terstont in het net.
Nederwaerts dan dan gehangen gehangen,
Nederwaerts dan dan gehangen gehangen
Wort den gevangen geslacht,
En is het eyndt van de jacht.
Alsoo beset van buyten, en binnen
Den helschen geest u ziel, en u sinnen,
En doet alleen de werelt beminnen,
Die als een net terstont verwert
In lust, en vermaeck u hert.
Het fret van het tijdelijck goet
Laet kruypen in al u gemoet,
En in den buyl loopen u doet.
U dan alsoo soo gevonden in sonden,
U dan alsoo soo gevonden in sonden
Van 't eeuwigh leven berooft,
Maer aen de goeden belooft.
| |
Een ander.
Op de selve stemme.
ULysses na veel jaren, en baren
Ten lesten in een enghte quam varen,
| |
| |
Waer de Meerminnen roerden haer snaren.
En waren met den soeten sanck
Al neerstigh op haren vanck.
En trecken soo listigh tot haer
Op klippen, en ander gevaer.
Wanneer hy dit wierde gewaer,
Stopte met was ras sijn ooren sijn ooren,
Stopte met was ras sijn ooren sijn ooren
Voor het bekooren hem vast
Wijselijck bondt aen de mast.
U wort die wijse lesse gegeven
Seer aerdigh van de wijsen beschreven,
Waer na voortaen ghy, mensche, moet leven
In dese wereldt vol tempeest;
En weest oock niet onbevreest.
Hier zijn oock Meerminnen,
Naer hare wellusten, en vreucht,
Het aes van u dertele jeucht,
Haest van het goet leven, en deucht.
Laet u soo niet niet bedriegen bedriegen,
Laet u soo niet niet bedriegen bedriegen.
Als u de wereldt verrnaeckt,
Ghy zijt in 't lijden geraeckt.
Betuynt met uwen bloedigen dooren
O goeden Godt mijn hert, en mijn ooren,
Dat ick niet meer naer haer en kan hooren,
Die soo geduerigh my bekoort,
En dan in het quaet versmoort.
Heer sluyt oock mijn oogen
En worden door al haer beleyt,
En eeuwigh in 't eynde verleyt
Van 't eynde de goeden bereyt.
| |
| |
Aen uwen mast vast wilt binden wilt binden,
Aen uwen mast vast wilt binden wilt binden,
Aen u, Gekruysten Heer, hecht
| |
O Helschen brandt
Wellustigheyt des vleesch!
Wiens voetsel is de Gulsigheyt.
Wiens vlamme de Hoveerdigheyt.
Wiens glinsteren, Vuylsprekentheyt.
Wiens roock, Oneerlijckheyt.
Wiens asschen, Onsuyverheyt.
Alsoo den H. Hieronymus.
Een lonck, een spronck, een dronck, elck is een vonck.
|
|
Auteursrechtvrij
